Diuna (film)
Ten artykuł od 2009-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
Gatunek | science fiction | |
Data premiery | ![]() ![]() |
|
Kraj produkcji | ![]() |
|
Język | angielski | |
Czas trwania | 141 min | |
Reżyseria | David Lynch | |
Scenariusz | David Lynch | |
Główne role | Kyle MacLachlan Francesca Annis Jürgen Prochnow Patrick Stewart |
|
Muzyka | Toto | |
Zdjęcia | Freddie Francis | |
Scenografia | Anthony Masters | |
Montaż | Antony Gibbs | |
Produkcja | Dino De Laurentiis, Raffaella De Laurentiis, Universal Pictures | |
Wytwórnia | De Laurentiis | |
Dystrybucja | Universal Pictures | |
Budżet | 52 000 000 $ | |
Nagrody | ||
1985 Bob Ringwood Saturn za najlepsze kostiumy |
Diuna – film z gatunku science-fiction, który powstał na podstawie powieści Franka Herberta pod tym samym tytułem.
Spis treści
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Paul Atryda – Kyle MacLachlan
- Lady Jessika – Francesca Annis
- Książę Leto Atryda – Jürgen Prochnow
- Thufir Hawat – Freddie Jones
- Gurney Halleck – Patrick Stewart
- Duncan Idaho – Richard Jordan
- dr Wellington Yueh – Dean Stockwell
- Baron Vladimir Harkonnen – Kenneth McMillan
- Piter de Vries – Brad Dourif
- Feyd-Rautha – Sting
- Rabban – Paul L. Smith
- Nefud – Jack Nance
- dr barona – Leonardo Cimino
- Padyszach Cesarz Szaddam IV – José Ferrer
- Księżniczka Irulana – Virginia Madsen
- dr „Liet” Kynes – Max von Sydow
- Wielebna Matka G. H. Mohiam – Siân Phillips
- Wielebna Matka Ramallo – Silvana Mangano
- Stilgar – Everett McGill
- Chani – Sean Young
- Szadout Mapes – Linda Hunt
- Alia – Alicia Witt (jako Alicia Roanne Witt)
- Diunida – David Lynch
- Hara – Molly Wryn
- Dżamis – Judd Omen
- Korba – Danny Corkill
- Othejm – Honorato Magaloni (jako Honorato Magalone)
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Historia filmu[edytuj | edytuj kod]
Historia ekranizacji Diuny rozpoczęła się w 1972 roku, gdy Arthur P. Jacobs (producent serialu Planeta Małp) zakupił prawa autorskie do ekranizacji powieści. Jednak nagła śmierć Jacobsa i to jeszcze przed wyborem reżysera, uniemożliwiła jakiekolwiek plany adaptacji. Prawa autorskie odkupił Francuz, Michael Seydoux. Powierzył realizację słynnemu awangardowemu reżyserowi z Chile, Alejandro Jodorowsky’emu i wyznaczył datę rozpoczęcia zdjęć na wrzesień 1975 roku. W jego zamyśle, miał to być film z rozmachem, jakiego nie widział jeszcze świat. W obsadzie znaleźć się mieli Orson Welles, Charlotte Rampling, a nawet (w roli Cesarza Szaddama IV) słynny malarz surrealistyczny Salvadore Dali. Muzykę miała skomponować i wykonać legendarna już grupa Pink Floyd, natomiast projekty plastyczne przygotowali: Hans Ruedi Giger i Jean „Moebius” Girard. Moebius przygotował także rysunkowy scenariusz (tzw. storyboard). Niestety, ponieważ prace przygotowawcze trwały zbyt długo i pochłonęły ponad dwa miliony dolarów, Seydoux nie potrafił znaleźć finansistów gotowych wydać pieniądze na film i w lipcu 1974 roku odstąpił od ekranizacji. Jak się potem wypowiadał w wywiadach autor powieści Frank Herbert – „Film Jodorowsky’ego musiałby trwać dwadzieścia godzin…”.
W 1975 roku książkę odkryła Raffaela De Laurentiis, córka Silvany Mangano i Dino De Laurentiisa (producenta filmowego). Zarekomendowała ją swojemu ojcu, który w 1980 roku nabywa prawa autorskie do całej sagi Herberta. Początkowo reżyserię powierzył on Ridleyowi Scottowi, pamiętając o sukcesie jego filmu Obcy – ósmy pasażer Nostromo. Ale wskutek nieporozumień w rok później Scott zrezygnował z realizacji. Tym razem reżysera zaproponowała Raffaella De Laurentiis, a mianowicie Davida Lyncha, autora głośnego wtedy filmu Człowiek-słoń.
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Cała realizacja filmu trwała trzy i pół roku, pochłaniając ponad 45 milionów dolarów. Nad efektami specjalnymi pracował w Los Angeles m.in. Albert Whitlock (Ptaki, Przybysz), natomiast nad stworzeniem przekonujących czerwi pustyni i nawigatorów Gildii – Carlo Rambaldi (King Kong, Obcy, E.T.).
Ścieżka dźwiękowa[edytuj | edytuj kod]
Inne informacje[edytuj | edytuj kod]
- USA-Meksyk, 1984; budżet: 52 000 000 $
- Plenery filmowe: Estudios Churubusco Azteca, Miasto Mexico; Iztapalapa; Pustynia Samalayuca
- Czas realizacji: 30 marca 1983 – 27 stycznia 1984; 28 maja 1984 – 24 sierpnia 1984 (montaż)
- Premiera: (TV – tz. wersja Alana Smithee) maj 1988
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
- Najlepszy dźwięk – Steve Maslow, Kevin O'Connell, Nelson Stoll i Bill Varney (nominacja)
- Najlepsze kostiumy – Bob Ringwood
- Najlepszy film science-fiction (nominacja)
- Najlepsza charakteryzacja – Giannetto De Rossi (nominacja)
- Najlepsze efekty specjalne – Barry Nolan (nominacja)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Diuna w bazie Internet Movie Database (ang.)
- Diuna w bazie Filmweb
|
|