Przejdź do zawartości

Dmytro Bułatow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dmytro Serhijowycz Bułatow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1978
Kijów

Minister młodzieży i sportu
Okres

od 27 lutego 2014
do 2 grudnia 2014

Poprzednik

Rawil Safiullin

Następca

Ihor Żdanow

Dmytro Serhijowycz Bułatow, ukr. Дмитро Сергійович Булатов (ur. 13 sierpnia 1978 w Kijowie[1]) – ukraiński przedsiębiorca, działacz obywatelski i polityk, lider Automajdanu, w 2014 minister młodzieży i sportu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia inżynier, absolwent Narodowego Technicznego Uniwersytetu w Kijowie (2001). Pracował na dyrektorskich stanowiskach w sektorze prywatnym, zajął się też prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. W 2013 utworzył organizację pozarządową „Socialno widpowidalne suspilstwo”[1].

30 listopada 2013, będąc świadkiem pacyfikacji protestów na placu Niepodległości, razem z Ołeksijem Hrycenką zorganizował objazd Kijowa, by zachęcić ludzi do udziału w protestach. Stał się wówczas współtwórcą i liderem Automajdanu[1][2], zrzeszenia niezależnych grup kierowców wspierających opozycję.

23 stycznia 2014 ogłoszono jego zaginięcie[2], gdy nie wrócił z przeprowadzonej dzień wcześniej wyprawy do kijowskiego szpitala, gdzie funkcjonariusze Berkutu zatrzymali 15 osób i zniszczyli 10 aut aktywistów. Wyznaczono nagrodę w wysokości 10 tys. dolarów (podwyższaną później do 25 tys. i 50 tys. dolarów) za udzielenie informacji o jego położeniu[2], jednak nie było ono znane aż do 30 stycznia, gdy Dmytro Bułatow sam wykonał telefon ze wsi Wyszeńky w rejonie boryspolskim[3]. Z licznymi urazami wyjechał z kraju na leczenie na Litwę, ujawnił, że w trakcie porwania był torturowany[4].

Po powrocie na Ukrainę objął w lutym 2014 urząd ministra młodzieży i sportu w rządzie Arsenija Jaceniuka, który sprawował do końca funkcjonowania tego gabinetu w grudniu 2014[1].

Jest żonaty, ma troje dzieci[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2019-08-10]. (ukr.).
  2. a b c d Три версии похищения Дмитрия Булатова. kp.ua, 2014-02-01. [dostęp 2014-03-03]. (ros.).
  3. Булатов розповів що його розпинали і відрізали вухо. tvi.ua, 2014-01-30. [dostęp 2014-03-03]. (ukr.).
  4. Bulatov says he was tortured to admit US involvement in riots in Ukraine. interfax.com.ua, 2014-02-06. [dostęp 2019-08-10]. (ang.).