Dominanta septymowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominanta septymowa od dźwięku c1 (tj. w tonacji F-dur)
Powyższy akord

Dominanta septymowaczterodźwięk durowy z dodaną septymą małą, budowany na V stopniu gamy. Symbol w zapisie funkcji harmonicznych i melodycznych - D7.

Akord septymowy w postaci zasadniczej[edytuj | edytuj kod]

Składa się z interwałów (od najniższego dźwięku): tercji wielkiej (3w), tercji małej (3m), i tercji małej (3m) czyli jest to trójdźwięk durowy z dodaną do niego kolejną tercją małą (lub septymą małą licząc od podstawy akordu).

Akord septymowy w przewrotach[edytuj | edytuj kod]

  • akord septymowy w pierwszym przewrocie (dominanta septymowa na tercji) – akord kwint-sekstowy

Składa się z: tercji małej (3m), i tercji małej (3m), czyli inaczej z trójdźwięku zmniejszonego i sekundy wielkiej (3m + 3m + 2w).

Zbudowany jest z: tercji małej (3m), sekundy wielkiej (2w) i tercji wielkiej (3w), czyli: 3m + 2w + 3w.

Zbudowany jest z: sekundy wielkiej (2w), tercji wielkiej (3w) i tercji małej (3m), czyli inaczej z sekundy wielkiej i trójdźwięku durowego (2w + 3w + 3m).

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Akord septymowy najczęściej pełni funkcję dominanty septymowej – dodana septyma wzmacnia wtedy dążenie akordu do rozwiązania na tonikę, lecz również jako dominanta wtrącona septymowa dowolnego stopnia tonacji głównej.

  • dominanta septymowa zawsze rozwiązuje się na akord toniczny (I, III, VI lub VI obniżonego stopnia)
  • składniki dominanty septymowej to:
  1. pryma – nie ulega zmianie, dając kwintę toniki (wówczas akord rozwiązuje się na tonikę w drugim przewrocie), lub rozwiązuje się do góry o kwartę czystą, dając prymę toniki
  2. tercja – rozwiązuje się o sekundę gamowłaściwą do góry na prymę toniki
  3. kwinta – rozwiązuje się o sekundę gamowłaściwą w dół, przez co pokrywa się z tercją, również dając prymę toniki
  4. septyma – rozwiązuje się o sekundę gamowłaściwą w dół na tercję toniki

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]