Dona Flor i jej dwóch mężów (film)
| Gatunek |
komedia |
|---|---|
| Rok produkcji |
1976 |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
110 min |
| Reżyseria |
Bruno Barreto |
| Scenariusz |
Bruno Barreto |
| Główne role | |
| Muzyka |
Chico Buarque |
| Dystrybucja |
Embrafilme |
Dona Flor i jej dwóch mężów (port. Dona Flor e Seus Dois Maridos) – brazylijska komedia z 1976 roku w reżyserii Bruno Barreto. Film powstał na podstawie powieści Jorge Amado pod tym samym tytułem. Akcja toczy się w latach 40. w brazylijskim stanie Bahia. W rolach głównych wystąpili: Sônia Braga, José Wilker i Mauro Mendonça.
Po swojej premierze w 1976 film odniósł największy sukces kasowy w historii kina brazylijskiego. Kinowy rekord sprzedaży został pobity dopiero 35 lat później przez film Elitarni: Ostatnie Starcie (2010) José Padilhi[1]. Dona Flor i jej dwóch mężów był nominowany do nagrody Złotego Globu i BAFTA. W 1982 r. powstał amerykański remake tego filmu pt. Kiss Me Goodbye z udziałem Sally Field, Jamesa Caana i Jeffa Bridgesa[2].
Streszczenie[edytuj | edytuj kod]
Akcja filmu toczy się na początku lat 40. w Salvadorze. Poznajemy Donę Flor (Sônia Braga), uwodzicielską nauczycielkę gotowania oraz jej męża Vadinho (José Wilker), który jest niebieskim ptakiem i bywalcem miejscowych klubów. Burzliwe życie tej pary przerywa śmierć Vadinho podczas karnawału w 1943 r. Młoda wdowa wkrótce ponownie wychodzi za mąż za nieśmiałego i mało wyrazistego farmaceutę Teodoro (Mauro Mendonça). Obraca się on w kręgach miejscowej śmietanki towarzyskiej i traktuje swoją żonę jak damę, jednak jest do niczego w łóżku.
W rocznicę śmierci Vadinho, jego duch ukazuje się Donie Flor i oznajmia, że oto pojawia się na jej wezwanie. Nikt poza Flor nie widzi ducha jej zmarłego męża. Początkowo kobieta nie chce dzielić łóżka z duchem, ale po tym, jak Vadinho wyśmiewa łóżkowe wyczyny Teodoro, Flor daje się przekonać i od tej pory duch Vadinho także znajduje miejsce w małżeńskim łożu.
O filmie[edytuj | edytuj kod]
Film Dona Flor i jej dwóch mężów miał swoją premierę 22 listopada 1976 r. We wszystkich stanach Brazylii, w których trafił do kin, okazał się frekwencyjnym sukcesem, a w São Paulo pobił rekord oglądalności wśród filmów krajowej produkcji. W sumie w całym kraju obejrzało go 10,7 mln widzów[3]. Krytyk filmowy Fernando Ferreira z gazety „O Globo” napisał w recenzji:
Film jest pełen zawadiackiego humoru, typowego dla Brazylijczyków, co sprawia, że odnosi wielkie sukcesy wśród widzów, tak jak książka podbiła serca czytelników.
Gwiazdą filmu była 26-letnia wówczas aktorka Sonia Braga, która za tę rolę otrzymała nominację dla najlepszego debiutu aktorskiego Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). Rok wcześniej Braga zagrała w telenoweli na podstawie innej powieści Jorge Amado pt. Gabriela. Pisarz tak odniósł się do ekranizacji Dony Flor[3]:
Młody reżyser posiada niewątpliwy talent i wrażliwość, uchwycił to, co najważniejsze w historii Dony Flor. Uważam, że film jest piękny i głęboki, swoim poziomem sięga najlepszych dzieł kina brazylijskiego. To zwycięstwo miłości nad uprzedzeniami, zwycięstwo życia nad śmiercią.
W 2015 r. film trafił na listę 100 najlepszych brazylijskich filmów wszech czasów, opublikowaną przez Brazylijskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych ABRACCINE[4].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Sônia Braga – Dona Flor (Florípides) Guimarães
- José Wilker – Valdomiro ‘Vadinho’ Santos Guimarães
- Mauro Mendonça – Dr Teodoro Madureira
- Dinorah Brillanti – Rozilda
- Nelson Xavier – Mirandão, przyjaciel Vadinho
- Arthur Costa Filho – Carlinhos, gitarzysta
- Rui Resende – Cazuza, pijak
- Mário Gusmão – Arigof
- Nelson Dantas – Clodoaldo, poeta
- Haydil Linhares – Norminha, przyjaciółka Flor
- Nilda Spencer – Dinorah, przyjaciółka Flor
- Sílvia Cadaval – Jacy Ivanilda Ribeiro – Sofia, służąca
- Sue Ribeiro – Magnólia
- Francisco Santos – Venâncio, ksiądz
- Francisco Dantas – Dr Argemiro
Muzyka[edytuj | edytuj kod]
Francis Hime oraz Chico Buarque de Holanda w wykonaniu Simone.
Nagrody i nominacje[5][edytuj | edytuj kod]
| Festiwal / Wydarzenie | Kategoria | Nazwisko | Wynik |
|---|---|---|---|
| BAFTA Film Awards | Najlepszy debiut aktorski | Sônia Braga | Nominacja |
| Złoty Glob | Najlepszy film nieanglojęzyczny | Nominacja | |
| Festival de Gramado | Najlepszy film | Nominacja | |
| Najlepszy reżyser | Bruno Barreto | Nagroda | |
| Najlepsza muzyka | Francis Hime | Nagroda | |
| Nagroda specjalna Jury | Anisio Medeiros (scenograf) | Nagroda |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Há 40 anos, 'Dona Flor e Seus Dois Maridos’ estreava e levava milhões às salas de cinema - Acervo Folha [online], Acervo Folha – Folha de S.Paulo – Blogs [dostęp 2017-04-27].
- ↑ DONA FLOR E SEUS DOIS MARIDOS. [dostęp 2017-04-27].
- ↑ a b Acervo - Jornal O Globo, ‘Dona Flor e seus dois maridos’, campeão de bilheteria no país por três décadas, „Acervo” [dostęp 2017-04-27] (port. braz.).
- ↑ Abraccine organiza ranking dos 100 melhores filmes brasileiros [online], Abraccine – Associação Brasileira de Críticos de Cinema, 27 listopada 2015 [dostęp 2017-04-27].
- ↑ Dona Flor and Her Two Husbands. Sonia Braga, José Wilker, Mauro Mendonça, Dinorah Brillanti 1978-06-21. [dostęp 2017-04-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dona Flor i jej dwóch mężów. filmweb.pl. [dostęp 2017-04-27]. (pol.).