Dur-Abi-hara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dur-Abi-hara (czasem błędnie nazywane Dur-Athara) – w I tys. p.n.e. miasto aramejskiego plemienia Gambulu w południowej Babilonii w pobliżu granicy z Elamem. Ok. 710 roku p.n.e. asyryjski król Sargon II (722-705 p.n.e.) w trakcie podboju plemienia Gambulu zdobył i splądrował Dur-Abi-hara deportując 18400 jego mieszkańców. Terytorium plemienia przekształcone zostało w asyryjską prowincję, a Dur-Abi-hara pod nową nazwą Dur-Nabu stało się jej głównym miastem.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • hasło Dur-Abi-hara, w: Bryce T., The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia, Routledge 2013, s. 203.