Dwór Franciszka Piątkowskiego w Rzeszowie
50°02′01″N 22°00′17″E/50,033611 22,004722 nr rej. A – 333 (z 22. 08. 1968)
| |
 dwór od strony ulicy Reformackiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Reformacka 4 |
| Typ budynku |
dwór |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
K. H. Wiedemann |
| Kondygnacje |
2 + piwnice i poddasze |
| Rozpoczęcie budowy |
przed 1730 r. |
| Ważniejsze przebudowy |
XIX, 1920 r. |
| Pierwszy właściciel |
Franciszek Piątkowski |
| Kolejni właściciele |
rodziny: Szterbachtów, Hinglerów, Tabińskich, Neumanów, Lenkowskich |
Położenie na mapie Rzeszowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
| 50°02′01″N 22°00′17″E/50,033611 22,004722
| |
| Strona internetowa | |
Dwór zlokalizowany jest w rzeszowskim Śródmieściu przy ulicy Reformackiej. Budynek powstał przed 1730 roku dla nadwornego bibliotekarza rodziny Lubomirskich – F. Piątkowskiego. Budynek wznosi się na planie prostokąta, bokiem do ulicy. Sąsiaduje z założeniem dworskim Skrzyńskich i ogródkiem jordanowskim. Po drugiej stronie ulicy znajduje się kościół garnizonowy. Kolejnymi właścicielami byli Szterbachtów, następnie Hinglerów, później Tabińskich, z wyjątkiem 3 lat kiedy posesja należała do Neumanów, a od 2003 r. należy do Lenkowskich.
Budynek jest w swej formie prosty. Front podzielony jest symetrycznie 2 rzędami okien. Nad głównym wejściem, na wysokości poddasza widoczny jest zrekonstruowany szczyt, który usunięto w XIX wieku. Fasada podzielona jest na 3 części, z których środkowa lekko występuje i jest zdobiona boniowaniem. 2 części boczne posiadają po 4 (2 × 2) prostokątne okna. Na fasadzie widoczne są typowe dla regencji maski, girlandy, zwisy kompanulowe, rozetki. Wnętrze, a zwłaszcza parter posiadało charakter reprezentacyjny, o czym świadczą rozmieszczenie pomieszczeń i bogate polichromie. Na szczególną uwagę zasługuje obramienie komina w postaci malowidła 2 popiersi na pilastrach, pochodzące z XIX wieku i zrekonstruowane kilka lat temu. Freski ścienne natomiast pozostawione są jako fragmentaryczne relikty[1]. Obecnie w budynku mieści się szkoła językowa.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skarby podkarpackie, nr 2 2007.