Przejdź do zawartości

Dwór w Baranówce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwór w Baranówce
Symbol zabytku nr rej. A-589 z 26.08.1988[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Baranówka

Typ budynku

dwór

Rozpoczęcie budowy

1923[2]

Ukończenie budowy

1926

Położenie na mapie gminy Kocmyrzów-Luborzyca
Mapa konturowa gminy Kocmyrzów-Luborzyca, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Baranówce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór w Baranówce”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Dwór w Baranówce”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór w Baranówce”
Ziemia50°08′42,3630″N 20°06′09,6474″E/50,145101 20,102680

Dwór w Baranówce – w gminie Kocmyrzów-Luborzyca, w powiecie krakowskim, w Polsce.

Budynek wraz z ogrodem oraz figurą Matki Bożej został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku Baranówka należała do dóbr luborzyckich krakowskich biskupów, którymi zarządzała rodzina Wielopolskich. Pierwotny drewniany dwór, wybudowany za czasów hrabiego Wielopolskiego, przebudował na murowany jego nowy właściciel Józef Amouraux w latach 20. XX wieku w otoczeniu parku pochodzącego z przełomu XIX i XX wieku. W 1936 roku po jego śmierci majątek w Luborzycy (dziś Baranówka) przejął jego syn, również Józef Amouraux. Zarządzał nim do września 1939 roku (po klęsce wrześniowej wyemigrował do Francji, gdzie wstąpił do wojska polskiego, a w 1940 roku dostał się do niewoli). Podczas II wojny światowej majątkiem administrowała Maria Kozłowska (siostra Józefa). Po wojnie w wyniku reformy rolnej i administracyjnej, obiekt znalazł się w granicach sołectwa Baranówka. Majątek został rozparcelowany, a w dworku otworzono magazyn narzędzi rolniczych[3]. Później mieściła się tu szkoła i biblioteka publiczna, a od lat 80. XX wieku obiekt wykorzystywano do celów mieszkaniowych[3]. Budynek dworu obecnie (2021 rok) jest w złym stanie. Majątek ma nieuregulowany stan prawny[3].

Architektura dworku

[edytuj | edytuj kod]

Budynek murowany, który powstał w miejscu istniejącego wcześniej dworku drewnianego, wybudowany został na planie wydłużonego prostokąta[4]. Składa się z wyraźnie zaznaczonych dwóch części - korpusu głównego i oficyny, połączonych w jedną całość. Korpus dworku nakryty jest dachem łamanym polskim. Od frontu wejście do dworku poprzedzone jest dwukolumnowym portykiem, który nadbudowany jest pseudoryzalitem, kryjącym przestrzeń mieszkalną[2]. Znajdują się tu także schodki, dawniej kamienne, obecnie prowizoryczne drewniane[3]. Od strony ogrodowej znajduje się wieloboczny, piętrowy ryzalit z osobnym wejściem i trzema oknami na piętrze[2]. Oficyna tworząca od frontu jednolitą elewację z dworem, w połowie ozdobiona jest piętrową wieżyczką nakrytą namiotowym dachem. Oficyna nakryta dachem wielopołaciowym[2]. Po wschodniej stronie dworu znajduje się ok. 1,5 ha park[3], pochodzący z przełomu XIX i XX wieku[4]. Układ przestrzenny parku jest zatarty[3].
W pobliżu zabudowań dworskich znajduje się pochodząca z 1864 roku figura Najświętszej Marii Panny[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rejestr zabytków. [dostęp 2021-11-08].
  2. a b c d Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Poznań: Wiedza Powszechna, 1974.
  3. a b c d e f Grzegorz Młynarczyk: Baranówka zespół dworski. [dostęp 2021-10-18]..
  4. a b c Zespół dworsko-parkowy w Baranówce. [dostęp 2021-10-18]..