Dytryk VII

Dytryk VII (IX/VIII)
	hrabia Kleve
Okres	od 1310/1311; do 1347
Poprzednik	Otto
Następca	Jan
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1291
Data śmierci	7 lipca 1347
Miejsce spoczynku	kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kleve
Ojciec	Dytryk VI
Matka	Małgorzata z Kiburga
Żona	Małgorzata z Geldrii
Dzieci	Małgorzata, Elżbieta
Żona	Maria z Jülich
Dzieci	Maria

Dytryk VII (według innych wersji numeracji: IX lub VIII) (ur. ok. 1291 r., zm. 7 lipca 1347 r.) – hrabia Kleve od 1310 lub 1311 r.

Życiorys

Dytryk był najstarszym synem hrabiego Kleve Dytryka VI (VIII/VII) i jego drugiej żony Małgorzaty, córki Eberharda I, hrabiego Kiburg z bocznej linii Habsburgów. Po śmierci ojca hrabstwo Kleve objął przyrodni brat Dytryka z pierwszego małżeństwa ojca, Otto. Po kilku latach jednak nieoczekiwanie zmarł w 1310 lub 1311 r. nie pozostawiając męskiego potomka i hrabią Kleve został Dytryk. Roszczenia do co najmniej części terytorium zgłosiła wdowa po zmarłym bracie w imieniu swej córki Irmgardy, która uzyskała poparcie swego potężnego stryja, arcybiskupa Kolonii Henryka z Virneburga, a także hrabiego Mark Engelberta II. Zgłoszenia do części terytorium Kleve zgłosili również władcy Brabancji. Dytryk zdołał jednak do 1317 zabezpieczyć swoje władztwo dzięki poparciu udzielonemu w zwycięskiej walce o tron niemiecki Ludwikowi IV Wittelsbachowi (podczas gdy jego konkurencji popierali Fryderyka Habsburga).

Od tego czasu Dytryk starał się trzymać z dala od zbrojnych konfliktów. Kleve straciło w tym okresie na znaczeniu międzynarodowym, Dytryk jednak miał okazję do zadbania o wewnętrzne sprawy swojego hrabstwa. Dbał o miasta (m.in. nadając im prawa miejskie, np. Sonsbeck), rozwój produkcji tekstylnej, promował także kolonizację terenów nad dolnym Renem. Zreformował administrację, reorganizując m.in. aparat skarbowy i archiwum. Rozbudował miasto Kleve, ustanawiając je głównym ośrodkiem administracyjnym i siedzibą księcia.

Ponieważ Dytryk nie mógł doczekać się synów, stopniowo przygotowywał do objęcia po sobie następstwa swego młodszego brata Jana. Już w 1318 r. wydzielił mu część terytorium hrabstwa. Współpraca między braćmi układała się dobrze z wyjątkiem okresu między 1333 i 1338 r., gdy Dytryk próbował doprowadzić do zapewnienia dziedzictwa po sobie swoim córkom, z pominięciem Jana. Gdy Dytryk zmarł w 1347 r., jego następcą został Jan – ponieważ jednak ten był bezdzietny, ostatecznie hrabstwo Kleve przypadło w 1368 r. synowi najstarszej córki Dytryka, Adolfowi I z Mark. Sam Dytryk został pochowany w ufundowanej przez siebie, ale jeszcze nieukończonej w chwili jego śmierci kolegiacie w Kleve.

Rodzina

Adolf był dwukrotnie żonaty. Pierwszą jego żoną była Małgorzata, córka hrabiego Geldrii Renalda I (ich zaręczyny potwierdzały sojusz ojca Dytryka z Renaldem), a po jej śmierci – od 1340 r. Maria, córka hrabiego Jülich Gerarda V. Ze związków tych pochodziły wyłącznie córki:

z pierwszego małżeństwa:
- Małgorzata, żona hrabiego Mark Adolfa II, matka przyszłego hrabiego Kleve Adolfa I,
- Elżbieta, żona burgrabiego Zelandii Gerarda z Voorne, a potem następcy tronu heskiego Ottona (syna landgrafa Henryka II Żelaznego),
z drugiego małżeństwa:
- Maria.

Bibliografia

Manuel Hagemann: Dietrich VII./IX. (1291-1347), Graf von Kleve (1310-1347). [w:] Portal Rheinische Geschichte [on-line]. 2012-10-09. [dostęp 2016-01-18].
Dieter Weber: Kleve, Grafen v.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 12. Berlin: Duncker & Humblot, 1980, s. 58–59. [dostęp 2016-02-04].
Dietrich VIII., Graf von Kleve (1311-1347). [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2016-01-18].
Dietrich IX. Graf v.Cleve. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2016-01-18].