Przejdź do zawartości

Dziennik Chicagoski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dziennik Chicagoski
Pismo polityczne, poświęcone sprawom Polaków w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej
Ilustracja
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Stany Zjednoczone

Adres

Chicago

Wydawca

Spółka Nakład. Wydawn. Polsk. (Polish Publishing Company)

Organ prasowy

Zjednoczenie Polskie Rzymsko-Katolickie

Język

polski

Pierwszy numer

1890

Ostatni numer

1971

Średni nakład

15 837 (1913) egz.

ISSN

2577-0055

Dziennik Chicagoski – polskojęzyczna gazeta codzienna w USA wydawana w latach 1890–1971 w Chicago.

Założycielami gazety byli dwaj księża ze Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa: Wincenty Barzyński (1838–1899, proboszcz polskiej parafii św. Stanisława Kostki w Chicago) i Jan Radziejowski. Pierwszy numer ukazał się 15 grudnia 1890[1] jako oficjalny organ założonego przez ks. Barzyńskiego Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego. Wydawcą była założona również przez ks. Barzyńskiego spółka Polish Publishing Company, wydająca też polskojęzyczne tygodniki: „Wiara i Ojczyzna”, „Naród Polski”, „Kropidło”[2]. W pierwszych latach swego istnienia „Dziennik Chicagoski” rozchodził się w nakładzie ok. 7000[3], a w 1913 w nakładzie 15 837 egzemplarzy[1]. Ukazywały się różne dodatki, np. „Sobótka – Dodatek Humorystyczno-Satyryczny”[4], „Niedziela – Dodatek Religijno-Społeczny”[5]. Od 1939 gazeta miała wkładkę w języku angielskim[6].

Pierwszym redaktorem naczelnym „Dziennika Chicagoskiego” był Stanisław Szwajkart, kolejnymi m.in. Henryk Nagiel, Karol Wachtl. Dział kobiecy przez wiele lat prowadziła Elżbieta Dziewońska[7]. Do współpracowników zaliczali się: Michał Asanka-Japołł, Antoni Kucharczyk, Stanisław Płonka-Fiszer, Teresa Rzepecka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]