Dzieło rogowe
Dzieło rogowe (rogi) – zewnętrzna budowla obronna, złożona z dwóch półbastionów połączonych kurtyną – rogi półbastionowe – lub kleszczy – rogi kleszczowe, otwarta w kierunku zapola, o bokach równoległych lub zbieżnych w kierunku twierdzy, charakterystyczna dla fortyfikacji z XVI-XVIII w.[1]
Rogi kleszczowe o zbieżnych barkach nazywa się jaskółczym ogonem[2].
Rogi mogą występować jako dzieło zewnętrzne twierdzy, stanowiąc wtedy obronę kurtyny często również jako przedmoście, lub samodzielnie jako fort rogowy. Częstym uzupełnieniem rogów od strony zapola był rawelin.
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
- Nowy Zamek w Kamieńcu Podolskim z 1618 roku.
- Dzieło rogowe Twierdzy Grudziądz nazywane również fortem rogowym, zbudowane w latach 1788-1789.
- Zamek w Dubnie.
- Dzieło Rogowe Leopold w Namysłowie, istniejące od połowy XVII w. do roku 1856, osłaniało od zachodu zamek[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978.
- ↑ Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa - Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996.
- ↑ Facebook [online], www.facebook.com [dostęp 2021-05-21].