Dziura Małołącka Mała
49°14′23″N 19°55′21″E/49,239625 19,922569| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
15 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1813 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
270 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
w sierpniu 1959 roku |
| Odkrywca |
S. Wójcik, D. Strelau i R. Sznuk |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′23″N 19°55′21″E/49,239625 19,922569
| |
Dziura Małołącka Mała (Mała Dziura) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Kotlinach, w pobliżu Jaskini nad Kotlinami, na wysokości 1813 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 15 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi studzienka o głębokości około 1,3 metrów. Zaczyna się w małym otworze wejściowym, a jej dnem jest niewielka, pochyła sala.
Z sali odchodzą trzy bardzo krótkie korytarzyki, a także mała, szczelinowa salka[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nacieki nie występują. Ściany są mokre, brak jest na nich roślinności[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli w sierpniu 1959 roku S. Wójcik, D. Strelau i R. Sznuk z Zakopanego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-08-27] (pol.).