Dziura nad Wapiennikiem
Na mapach: 
49°15′06″N 19°51′53″E/49,251631 19,864617
49°15′06″N 19°51′53″E/49,251631 19,864617| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
14,5 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
1080 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
95 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
8 października 1933 roku |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-08.37 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′06″N 19°51′53″E/49,251631 19,864617
| |
Dziura nad Wapiennikiem – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest na zachodnim zboczu Doliny Kościeliskiej, za Bramą Kraszewskiego, na wysokości 1080 m n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 14,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinią jest ciasny korytarz zaczynający się w niewielkim otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe i mleko wapienne. Ściany są mokre, brak jest na nich roślinności[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli w październiku 1933 roku Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-05-26].