Dziura w Wantach
49°14′39″N 19°55′03″E/49,244064 19,917506| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
85 m |
| Głębokość |
14 m |
| Deniwelacja |
20 m |
| Wysokość otworów |
1762 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
495 m |
| Ekspozycja otworów |
ku ENE |
| Data odkrycia |
8 lipca 1959 roku |
| Odkrywca |
W. Habil, M. Kruczek i S. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.21 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′39″N 19°55′03″E/49,244064 19,917506
| |
Dziura w Wantach (Dziura nad Strzelistą) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w grzędzie skalno-trawiastej, położonej między Wielką Turnią i Pośrednią Małołącką Turnią, poniżej Szczeliny nad Dziurą w Wantach II, na wysokości 1762 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 85 metrów, a jej deniwelacja 20 metrów[2][3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia składa się z dużej komory wstępnej, z której odchodzą trzy ciągi. Aby dostać się do niej trzeba od otworu wejściowego zejść do niej stromo w dół 8-metrowym obszernym korytarzem. Ciągi odchodzące z komory wstępnej to:
- zwężający się korytarzyk, zakończony szczeliną, zaczynający się na lewo od korytarza prowadzącego do otworu wejściowego.
- na wprost, za leżącymi wantami, korytarzyk prowadzący do skomplikowanego systemu niewielkich kominków z bocznymi odgałęzieniami (długość tego ciągu to 22 metry).
- na prawo, przez dwa progi, korytarz prowadzący do wysokiej salki (za pierwszym progiem odchodzą dwa ślepo zakończone ciągi). Stąd:
- na wschód odchodzi ciasny korytarzyk kończący się zawaliskiem.
- na zachód znajduje się przejście prowadzące do następnej salki. Można z niej pójść wrócić się innym korytarzem do pierwszego progu lub iść w dół do szczeliny kończącej ciąg[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać cienkie polewy naciekowe.
W okolicach otworu wejściowego w niewielkiej ilości występują paprocie, mchy, glony i porosty.
W jaskini mieszkają nietoperze[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli 8 lipca 1959 roku grotołazi z Zakopanego: W. Habil, M. Kruczek i S. Wójcik. Byli tylko w komorze wstępnej.
W lipcu 1964 roku grotołazi z STJ Wrocław prawdopodobnie zwiedzili ciągi odchodzące od komory wstępnej[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-18].