Dziura w Wysokim Grzbiecie
49°13′55″N 19°53′48″E/49,231908 19,896703| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
6,5 m |
| Głębokość |
1 m |
| Deniwelacja |
1 m |
| Wysokość otworów |
1900 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
390 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
3 sierpnia 1994 roku |
| Odkrywca |
I. Luty i J. Pośpiech |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.F-10.20 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′55″N 19°53′48″E/49,231908 19,896703
| |
Dziura w Wysokim Grzbiecie – jaskinia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w Wąwozie Kraków, pod granią Wysokiego Grzbietu, w zboczu opadającym do Zadniego Kamiennego, na wysokości 1900 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 6,5 metrów, a jej deniwelacja 1 metr[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się 1,1-metrową studzienką, która znajduje się zaraz za małym, trójkątnym otworem wejściowym. Z jej dna odchodzi krótki korytarzyk prowadzący do poprzecznej szczeliny zakończonej zawaliskami w obu kierunkach[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Na ścianach rosną mchy i glony[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia została prawdopodobnie odkryta przez I. Luty i J. Pośpiech podczas inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich w 1994 roku. Nie ma o niej wcześniejszych informacji[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-30] (pol.).