Efekt substytucyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Efekt substytucyjny – zmiana stosunku nabywanych dóbr (usług) wywołana zmianą ceny jednego z nich. Wraz z efektem dochodowym opisuje wpływ zmiany ceny na siłę nabywczą i decyzje konsumenta.

Ujęcie Słuckiego[1][edytuj | edytuj kod]

Aby opisać efekt substytucyjny uwzględniamy zmianę ceny jednego z dóbr i takie dostosowanie dochodu, aby mimo tej zmiany siła nabywcza konsumenta pozostała stała.

Interpretacja graficzna[edytuj | edytuj kod]

Graficznie osiągamy to dokonując obrotu linii ograniczenia budżetowego wokół początkowego koszyka dóbr, czyli punktu optimum konsumenta. W efekcie koszyk ten pozostaje w finansowym zasięgu konsumenta i w tym znaczeniu jego siła nabywcza pozostaje niezmieniona. Nowa linia ograniczenia budżetowego jest jednak styczna do wyżej położonej krzywej obojętności, więc punkt równowagi konsumenta ulega przesunięciu w kierunku dobra relatywnie tańszego.

Interpretacja algebraiczna[edytuj | edytuj kod]

Załóżmy, że zmienia się cena dobra X. Algebraicznie dochód konsumenta przed zmianą ceny zapisujemy jako:

Dochód, jaki konsument musiałby osiągać, aby po zmianie ceny mógł nabyć początkowy koszyk dóbr to:

Zmianę dochodu „kompensującą” konsumentowi zmianę ceny zapisujemy jako:

gdzie:

– dochód,
– dochód zmieniony,
– pierwotna cena dobra x,
– nowa cena dobra x,
– cena dobra y,
– ilość dobra x,
– ilość dobra y).

Efekt substytucyjny obliczamy ze wzoru:

gdzie:

– funkcja wielkości popytu na dobro x od dochodu konsumenta i ceny produktu.

Kierunek działania efektu substytucyjnego[edytuj | edytuj kod]

Efekt substytucyjny zmienia się zawsze w kierunku przeciwnym niż zmiana ceny. Oznacza to, że jeśli cena produktu rośnie to w wyniku działania efektu substytucyjnego wielkość popytu nań maleje.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. H.R. Varian, Mikroekonomia. Kurs średni. Ujęcie nowoczesne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.