Ekologia informacji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ekologia informacji (ang. Information ecology) – dyscyplina wiedzy zajmująca się wzajemnym oddziaływaniem informacji na ludzi i odwrotnie. Bada relacje informacyjne w różnych przestrzeniach życia człowieka. Zgłębia wpływ środowiska informacyjnego, jak również jego czystość.

Na podstawie definicji Eryomina polski badacz Wiesław Babik w swojej pracy pt. „Ekologia informacji” podaje swoją propozycję definicji ekologii informacji:

„ekologia informacji to dyscyplina wiedzy, której zadaniem jest odkrywanie praw rządzących przepływem informacji w biosystemach, włącznie z człowiekiem, społeczeństwem, ich wpływem na zdrowie psychiczne, fizyczne i społeczne ludzi oraz rozwijanie odpowiednich metodologii mających na celu kształtowanie środowiska informacyjnego”[1].

Człowiek funkcjonuje w środowisku informacyjnym zwanym infosferą, co również jest przedmiotem badań ekologii informacji[2].

Wyrażenie ekologia informacji ma znaczenie metaforyczne. Jest to odniesienie do biologicznego związku człowieka i środowiska (ekosystem). Tak jak w ekologii ważne jest utrzymanie czystości tak w ekologii informacji istotna jest czystość infosfery.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ekologia informacji rozwinęła się pod wpływem szybkiego rozwoju sieci komputerowych na przełomie XX i XXI w. Sama definicja powstała w latach 70 XX w. W Rosji, USA i Europie Zachodniej rozwinęły się badania nad informacją, jej wpływem na człowieka i radzenia sobie z jej nadmiarem[3]. Twórcą definicji i jednym z najważniejszych badaczy jest Aleksiej Eryomin[4].

Zakres[edytuj | edytuj kod]

Zakres merytoryczny ekologii informacji obejmuje wszystko, co dzieje się w środowisku informacyjnym i jest jego czynnikiem, np. technologie informacyjne, Internet, środki masowego przekazu, ludzie, instytucje. Badane są również elementy współczesnego środowiska informacyjnego jak: nadmiar informacji, mgła informacyjna, smog informacyjny, szum informacyjny, jak również niskie kompetencje informacyjne użytkowników.

Kierunki[edytuj | edytuj kod]

Aleksiej Eryomin – twórca profilaktyki informacyjnej, w swoim artykule z 1998 roku Information ecology – a viewpoint zaproponował kilka głównych kierunków badań związanych z ekologią informacji:

  • badania relewancji pomiędzy informacją a zdrowiem człowieka,
  • badanie potrzeb informacyjnych,
  • identyfikowanie kryteriów ilościowych i jakościowych informacji,
  • badanie wartości informacji,
  • badanie metod przechowywania informacji,
  • badanie procesów przekazywania i recepcji informacji,
  • badanie relewancji,
  • ocena jakości usług informacyjnych,
  • określenia odpowiedzialności za informację i jej skutki społeczne[5],
  • zarządzanie informacją w miejscu pracy, organizacjach, społeczeństwie[4][6].

W różnych domenach dyscyplinach naukowych[edytuj | edytuj kod]

Antropologia[edytuj | edytuj kod]

Książka Nardiego i O’Daya przedstawia pierwsze szczególne podejście do ekologii informacji przez antropologów. H.E. Kuchka[7] sytuuje informacje w społecznie rozproszonym poznaniu systemów kulturowych. Casagrande i Peters[8] wykorzystują ekologię informacyjną do antropologicznej krytyki polityki wodnej Southwest USA. Stepp (1999)[9] opublikował prospekt emisyjny do antropologicznego badania ekologii informacji.

Zarządzanie wiedzą[edytuj | edytuj kod]

Ekologia informacji została wykorzystana jako tytuł książki przez Thomasa H. Davenporta i Laurence’a Prusaka (Davenport i Prusak 1997), ze szczególnym uwzględnieniem wymiarów organizacyjnych ekologii informacji. W DSTC był także akademicki projekt badawczy zatytułowany Ekologia informacji, dotyczący rozproszonych systemów informacyjnych i społeczności internetowych.

Prawo[edytuj | edytuj kod]

Szkoły prawnicze reprezentują inny obszar, w którym fraza zyskuje coraz większą akceptację, np. Konferencja Szkoły Prawa NYU W kierunku Ekologii Wolnych Informacji[10] oraz seria wykładów na temat ekologii informacji w Centrum Edukacji Publicznej w Duke University Law School.

Bibliotekarstwo[edytuj | edytuj kod]

W dziedzinie bibliotekoznawstwa nastąpiło znaczące przyjęcie tego terminu, a bibliotekarze opisali Nardi i O’Daya jako „kluczowy gatunek w ekologii informacyjnej”[11], oraz odniesienia do zakresu ekologii informacji, tak dalece, jak Collaborative Digital Reference Service Biblioteki Kongresu, administratora bazy danych biblioteki dziecięcej w Rosji.

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Coraz częściej wykorzystuje się także „ekologię informacji” jako pojęcie wśród ekologów zajmujących się cyfrowym odwzorowaniem zasobów botanicznych, w tym badań Zhanga Xinshi’ego w Instytucie Botaniki Chińskiej Akademii Nauk.

Ludzka ekologia[edytuj | edytuj kod]

Z analizy konkretnych przykładów natury i fizjologii określono 10 aksjomatów i praw ekologii informacji, która służy jako podstawa do tworzenia strategii informacyjnych i taktyk w sferze społecznej, gospodarczej, politycznej i innych, które wpływają na zdrowie ludzkie i społeczności ludzkie[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiesław Babik, Ekologia informacji, „Zagadnienia Informacji Naukowej” (2(78)), 2001, s. 64–70.
  2. Juliusz L. Kulikowski, Człowiek i infosfera, „Problemy” (3(384)), 1978, s. 2–6.
  3. Wiesław Babik, Agnieszka Warzybok, O niektórych zjawiskach towarzyszących odbiorowi informacji: percepcja informacji w świetle ekologii informacji [online].
  4. a b Aleksiej L. Eryomin, Information ecology – a viewpoint, „International Journal of Environmental Studies: Sections A&B No ¾”, 1998, s. 241–253.
  5. M. Szynkiewicz, Metafora smogu informacyjnego a procesy informacyjne [online], 2014.
  6. Wiesław Babik, Ekologia informacji katalizatorem równoważenia rozwoju społeczeństwa informacji i wiedzy, „Zagadnienie Informacji Naukowej” (2(100)), 2012, s. 48–65.
  7. Information Ecology | Human Ecosystems Kuchka [online], kuchka.org [dostęp 2019-01-15].
  8. David Casagrande, Charles Peters, Ecomyopia meets the longue durée: An information ecology of the increasingly arid Southwestern United States, [w:] H. Kopnina, E. Shoreman (red.), Environmental Anthropology: Future Directions. New York: Routledge., 2013, s. 97–144.
  9. Prospectus for Information Ecology [online], kuchka.org [dostęp 2019-01-15].
  10. Conference A Free Information Ecology in the Digital Environment. New York University School of Law, March 31, 2000 to Sunday, April 2, 2000
  11. Info Ecology Program Notes: „Weirdly Wonderful” – Librarians as Spotted Owls [online], web.archive.org [dostęp 2019-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2004-05-02].
  12. (PDF) Nature and physiology of the informational human ecology [online], ResearchGate [dostęp 2019-01-15] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]