Elżbieta Szafraniec

Elżbieta Szafraniec

Data urodzenia	31 października 1896
Data śmierci	29 lipca 1978
Narodowość	polska
Małżeństwo	Leon Szafraniec
Dzieci	Władysław Szafraniec
Odznaczenia

Elżbieta Szafraniec (ur. 31 października 1896, zm. 29 lipca 1978) – Polka, Sprawiedliwa wśród Narodów Świata.

Życiorys

Równolegle do początków likwidacji gett przez Niemców w okolicy Radomia, jesienią 1942 r. razem z mężem Leonem Szafrańcem Elżebita ukryła w swoim gospodarstwie w Ratajach w województwie kieleckim Żydów zbiegłych z getta w Pacanowie. Byli to Moses i Barbara Wolfowiczowie pochodzący z Dąbrowy Tarnowskiej. Później przyjęła też uciekających z transportu do Treblinki brata Mosesa, Fałka Wolfowicza, oraz Hermana Kleinplatza, który przed wybuchem wojny prowadził gospodarstwo rolne w tej samej wiosce. W 1943 r. otrzymała pogróżkę z groźbą śmierci swojej rodziny i ukrywanych osób w przypadku niezapłacenia 100 tys. zł. W obawie przed prawdziwością pogróżki syn Elżbiety Władysław przetransportował Żydów do specjalnie przygotowanej kryjówki w lesie. W czasie okupacji Szafrańcowie ukrywali i pomagali również Natanowi i Hermanowi Frejmanom oraz małżeństwu Fossów: Janinie i Karolowi. Dzięki pomocy Szafrańców wojnę przetrwało 9 Żydów. Po ustaniu działań wojennych Herman Kleinplatz wyemigrował do USA. Rodzina Wolfowiczów wróciła do Dąbrowy Tarnowskiej, skąd przeniosła się w 1958 do Izraela.

Elżbieta Szafraniec została odznaczona 23 lutego 1984 r. medalem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Tytuł ten został również przyznany jej mężowi, a później w 1987 r. synowi Władysławowi.