Emar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa Mezopotamii w czasach panowania I dynastii z Babilonu (1894-1595 p.n.e.) z zaznaczonym położeniem miasta Emar.

Emar (obecnie Tell Meskene) – starożytne miasto położone w północno-wschodniej Syrii, nad Eufratem. Ze względu na liczbę odnalezionych tabliczek z pismem klinowym uznawane za jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Syrii.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z XXV wieku p.n.e. i dotyczą uzależnienia miasta od miasta Ebla. Kolejne wzmianki pochodzą z XVIII wieku p.n.e. i mówią o wpływach królestwa Jamhad. Od XIII wieku p.n.e. datują się dokumenty znalezione w Emar (w większości w języku akadyjskim) z których wynika pojawienie się w mieście wpływów hetyckich. Po roku 1187 p.n.e. miasto zostało zniszczone przez pożar[1].

W Tell Meskene odnaleziono liczne archiwa z tabliczkami klinowymi. Są to dokumenty głównie gospodarcze, dotyczące funkcjonowania administracji państwowej i świątynnej. Tabliczki te, jak i całą syryjską dokumentację pałacową odróżnia od analogicznych mezopotamskich archiwów, wielojęzyczność. Nieraz te same teksty, szczególnie o charakterze dyplomatycznym, zachowały się w dwóch wersjach językowych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Joachima Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata, Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, s. 295, ISBN 83-85719-83-0.
  2. Marek Stępień, Bliski Wschód, s. 134, w: Historia Starożytna pod red. Marii Jaczynowskiej, Warszawa 2002.