Eninkimar
Eninkimar – starożytny port morski nad Zatoką Perską w południowej części Sumeru o nieustalonej do dziś lokalizacji. Miejscowość powiązana była z ośrodkiem w Lagasz[1].
Panowanie władców Lagasz na Eninkimarem poświadczone jest w okresie wczesnodynastycznym. Za panowania Ur-Nansze (po 2500 p.n.e.), miejscowość stanowiła jedno z istotnych ogniw na szlaku handlowym pomiędzy Sumerem a krajem Dilmun[2], identyfikowanym z obszarem dzisiejszego Bahrajnu, za pośrednictwem którego sprowadzano z krainy Meluhha (prawdopodobnie cywilizacja doliny Indusu) występujące tam gatunki drewna[3].
W okresie podbojów króla Sargona Wielkiego, po zdybyciu Ur, Lagasz i Ummy, władca Akadu wykonał w Eninkimarze gest obmycia broni w wodach zatoki w symboliczny sposób potwierdzając swoje panowanie nad portem. Gest ten stał się elementem mezopotamskiej tradycji wojennej i powtarzany był przez kolejnych władców również w późniejszych okresach[4].
W okresie akadyjskim Eninkimar nadal stanowił część miasta-państwa Lagasz, będąc istotnym ośrodkiem miejskim jako stolica jednego z 17 okręgów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Georges Roux: Mezopotamia. Beata Kowalska, Jolanta Kozłowska (tłum.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003, s. 115. ISBN 83-86483-66-0.
- ↑ Georges Roux: Mezopotamia. Beata Kowalska, Jolanta Kozłowska (tłum.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003, s. 123. ISBN 83-86483-66-0.
- ↑ Georges Roux: Mezopotamia. Beata Kowalska, Jolanta Kozłowska (tłum.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003, s. 24. ISBN 83-86483-66-0.
- ↑ Georges Roux: Mezopotamia. Beata Kowalska, Jolanta Kozłowska (tłum.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003, s. 131. ISBN 83-86483-66-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Georges Roux: Mezopotamia. Beata Kowalska, Jolanta Kozłowska (tłum.). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2003. ISBN 83-86483-66-0.