Enjijus megacephalus
| Enjijus megacephalus | |||
| (Benson, 1940) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Enjijus D.R. Smith, 1990 | ||
| Gatunek |
Enjijus megacephalus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Enjijus megacephalus – gatunek błonkówki z rodziny Pergidae, jedyny przedstawiciel rodzaju Enjijus.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten został opisany w 1940 roku przez Roberta Bensona jako Acorduleceros megacephalus. Jako miejsce typowe podano brazylijski stan Pernambuco. Holotypem był samiec. W 1990 roku David Smith przeniósł go do osobnego rodzaju Enjijus[1].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Ameryka Południowa, notowany w Brazylii, w stanach Pernambuco, São Paulo i Sergipe we wsch. części kraju[2][1].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Rośliną żywicielską jest gujawa pospolita z rodziny mirtowatych. Gąsienice drążą korytarze wewnątrz młodych pędów od wierzchołka w dół[1].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Samice składają jaja pojedynczo, we wnętrzu młodych pędów w pobliżu ich wierzchołków. Zerowanie gąsienic trwa ok. 9 dni, po czym wygryzają one dziurę w gałązce i spadają do gleby gdzie następuje przepoczwarczenie. Imago pojawiają się po upływie 9–17 dni. Aktywność larw zaobserwowano na początku pory deszczowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Enjijus w pergidae.snsb-zsm.de. [dostęp 2022-01-22].
- ↑ Enjijus megacephalus Electronic World Catalog of Symphyta. [dostęp 2022-01-10].