Entyloma dahliae
.JPG) Ustilospory | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Entyloma dahliae |
| Nazwa systematyczna | |
| Entyloma dahliae Syd. & P. Syd. Annls. Mycol. 10(1): 36 (1912) | |
.JPG)
Entyloma dahliae Syd. & P. Syd. – gatunek podstawczaków należący do rodziny Entylomataceae[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt dalii, wywołujący u nich chorobę o nazwie głownia dalii[2].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entyloma, Entylomataceae, Entylomatales, Exobasidiomycetidae, Exobasidiomycetes, Ustilaginomycotina, Basidiomycota, Fungi[1]. Po raz pierwszy opisali go w 1912 r. Hans Sydow i Paul Sydow[1]. Synonimy:
- Entyloma calendulae f. dahliae (Syd. & P. Syd.) Viégas 1944
- Entyloma dahliae Cif. 1924
- Entylomella dahliae Cif. ex Boerema & Hamers 1990[3].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Na porażonych liściach dalii powoduje powstawanie okrągłych, eliptycznych lub kanciastych plam o średnicy do 1 cm, początkowo bladych, później brązowych i ulegających nekrozie. Czasami sąsiednie plamy zlewają się z sobą. W obrębie plam powstają ustilospory, kuliste do wielokątnych, szkliste, prawie bezbarwne do jasnożółtych, o średnicy 8-14 µm, z dwuwarstwową ścianką o grubości 1-3 µm, gładkie. Konidia zwykle tworzą się na grzybni na powierzchniach plam, są szkliste, różnej wielkości i kształtu, ale najczęściej 10-25 × 2-3,3 µm[4].
Entyloma dahliae dokonuje infekcji roślin w glebie. Zimują jego ustilospory w glebie na szczątkach roślin. Nie rozprzestrzenia się przez nasiona ani bulwy, chociaż możliwe jest rozprzestrzenianie przez glebę przyczepioną do bulw. Dojrzałe ustilospory mogą pozostawać żywotne przez długi czas po wyschnięciu. Konidia przyczyniają się do rozprzestrzeniania się w okresie wegetacji dokonując infekcji wtórnych[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek szeroko rozpowszechniony. Występuje w Europie, w tym w Finlandii i Szwecji, Afryce, Ameryce Północnej (USA), Ameryce Środkowej i Południowej (Argentyna, Brazylia, Kolumbia, Salwador, Gwatemala, Jamajka, Wenezuela), Azji (Birma, Indie, Indonezja, Izrael, Japonia, Malezja, Nepal, Pakistan, Sri Lanka, Papua Nowa Gwinea), Australii i Nowej Zelandii[4]. Występuje także w Polsce[5].
Pasożyt jednodomowy. Monofag, jego żywicielami są: Dahlia variabilis, Dahlia coccinia, Dahlia pinnata i uprawiana dalia zmienna[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-09-18].
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-09-18].
- ↑ a b c d Entyloma dahliae [online], Mycobank [dostęp 2022-09-18].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.