Eparchia taszkencka
 Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Taszkencie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1871 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Metropolia | |
| Sobór | |
| Biskup diecezjalny |
metropolita taszkencki i uzbecki Wincenty (Morar) |
| Dane statystyczne (2006) | |
| Liczba kapłanów |
118 |
| Liczba dekanatów |
11 |
| Liczba parafii |
105 |
| Liczba klasztorów |
4 |
| Powierzchnia |
447 400 km² |
Położenie na mapie Taszkentu  | |
Położenie na mapie Uzbekistanu  | |
 41°18′12,5″N 69°17′28,5″E/41,303472 69,291250
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia taszkencka – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego obejmująca terytorium Uzbekistanu[1]. Jej obecnym ordynariuszem jest metropolita Wincenty (Morar)[1].
Erygowana w 1872 r. jako eparchia turkiestańska, obejmowała pierwotnie podbite przez Rosję terytoria Azji Środkowej[2].
Do lipca 2011 Taszkent był siedzibą prawosławnej eparchii taszkenckiej i Azji Środkowej, obejmującej terytorium Kirgistanu, Uzbekistanu i Tadżykistanu[3]. 27 lipca 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego zdecydował o powołaniu Środkowoazjatyckiego Okręgu Metropolitalnego, w ramach którego działają eparchia taszkencka i uzbecka, eparchia biszkecka oraz eparchia duszanbeńska[1].
Eparchia taszkencka i Azji Środkowej, w granicach sprzed podziału z 2011, działała od 1871. Do 2007 jej częścią były, oprócz obszaru współczesnego, także parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na terytorium Turkmenistanu. W wymienionym roku Święty Synod Kościoła zdecydował o wydzieleniu ich w osobny dekanat, który pozostaje pod osobistym zwierzchnictwem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi[3] i od 2008 jest w jego imieniu zarządzany przez biskupa smoleńskiego i wiaziemskiego, a następnie piatigorskiego i czerkieskiego Teofilakta (Kurjanowa)[4].
Według danych z 2006 eparchia liczyła 105 parafii obsługiwanych przez 115 kapłanów[3]. Działały również następujące klasztory[3]:
- Monaster Opieki Matki Bożej w Dustabadzie, żeński
- Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Kalininskim, żeński
- Monaster Trójcy Świętej w Taszkencie, żeński
- Monaster św. Jerzego w Czircziku, męski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 27 июля 2011 года
- ↑ Очерки истории Алматы [online], web.archive.org, 14 grudnia 2018 [dostęp 2023-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-14].
- ↑ a b c d Ташкентская и Среднеазиатская епархия
- ↑ Феофилакт, епископ Смоленский и Вяземский (Курьянов Денис Анатольевич)