Epthianura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Epthianura[1]
Gould, 1838[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – podkasałka amarantowa (E. tricolor)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

miodojady

Rodzaj

Epthianura

Typ nomenklatoryczny

Acanthiza albifrons Jardine & Selby, 1828

Gatunki

4 gatunki – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Epthianura – rodzaj ptaków z rodziny miodojadów (Meliphagidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[12].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 11–19 cm; masa ciała 7–17 g[13].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1838 roku angielski przyrodnik John Gould w publikacji swojego autorstwa A synopsis of the birds of Australia, and the adjacent Islands[2]. Gatunkiem typowym jest podkasałka białoczelna (Epthianura albifrons).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Epthianura (Ephthianura, Ephthrianura): gr. εφθος ephthos „wyrafinowany, wytworny”; ουρα oura „ogon”[14].
  • Cinura (Cynura): gr. κινουρης kinourēs „trząść ogonem”, od κινεω kineō „ruszać”; ουρα oura „ogon”[15]. Typ nomenklatoryczny: Cinura torquata C.L. Brehm, 1845 (= Acanthiza albifrons Jardine & Selby, 1828).
  • Hephthaenura: gr. εφθος ephthos „wyrafinowany, wytworny”; ουρα oura „ogon”[16]. Typ nomenklatoryczny: Ephthianura tricolor Gould, 1841.
  • Aurepthianura: łac. aureus „złoty”, od aurum „złoto”; rodzaj Epthianura Gould, 1838[17]. Typ nomenklatoryczny: Ephthianura aurifrons Gould, 1838.
  • Parepthianura: gr. παρα para „blisko, niedaleko”; rodzaj Epthianura Gould, 1838[18]. Typ nomenklatoryczny: Ephthianura tricolor Gould, 1841.
  • Leachena: John Albert Leach (1870–1929), australijski nauczyciel, przyrodnik; łac. przyrostek -ena „dotyczący”[19]. Typ nomenklatoryczny: Epthianura crocea Castelnau & E.P. Ramsay, 1877.
  • Keartlandia: George Arthur Keartland (1848–1926), angielski kompozytor, owolog, ornitolog, imigrant do Australii[20]. Typ nomenklatoryczny: Acanthiza flaviventris Ashby, 1910 (= Ephthianura aurifrons Gould, 1838).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[21]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Epthianura Gould, 1838.
  2. ↑ Nieuzasadniona poprawka Cinura C.L. Brehm, 1845.
  3. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Parepthianura Mathews, 1913.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Epthianura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b J. Gould: A synopsis of the birds of Australia, and the adjacent Islands. Cz. 1. Londyn: John Gould, 1837, s. 3. (ang.).
  3. ↑ J. Gould. Characters of a large number of New Species of Australian Birds. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 5, s. 148, 1838. (ang.). 
  4. ↑ Ch.L. Brehm. Das Stiftungsfest der naturforschenden Gesellschaft des Osterlandes in Altenburg am 5 Juli 1843 und etwas über die Vögel Griechenlands und Australiens. „Isis von Oken”. Jahrgang 1845, s. 358, 1845. (niem.). 
  5. ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. lx. (niem.).
  6. ↑ Ch.L. Bonaparte. Notes sur les Collections rapportées en 1853, par M. A. Delattre, de son voyage en Calijornie et dans le Nicaragua. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 38, s. 64, 1854. (fr.). 
  7. ↑ C.J. Sundevall: Methodi naturalis avium disponendarum tentamen. Försök till fogelklassens naturenliga uppställnung. Stockholm: Samson & Wallin, 1872, s. 15. (szw. • łac.).
  8. ↑ a b G.M. Mathews. Notes on Epthianura lovensis (Ashby). „The Emu”. 12 (3), s. 205, 1913. (ang.). 
  9. ↑ A.M. Morgan. The Birds of Kallioota. „South Australian ornithologist”. 1 (4), s. 17, 1914. (ang.). 
  10. ↑ G.M. Mathews. List of additions of new sub-species to, and changes in, my List of the Birds of Australia. „Austral Avian Record”. 3 (3), s. 60, 1915–1919. (ang.). 
  11. ↑ G.M. Mathews. New subspecies and notes on species. „Austral Avian Record”. 3 (4), s. 78, 1915–1919. (ang.). 
  12. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Honeyeaters. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-05-26]. (ang.).
  13. ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Honeyeaters (Meliphagidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2021. DOI: 10.2173/bow.meliph3.01. [dostęp 2023-05-26]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  14. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Epthianura [dostęp 2023-05-26].
  15. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Cinura [dostęp 2023-05-26].
  16. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Hephthaenura [dostęp 2023-05-26].
  17. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Aurepthianura [dostęp 2023-05-26].
  18. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Parepthianura [dostęp 2023-05-26].
  19. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Leachena [dostęp 2023-05-26].
  20. ↑ The Key to Scientific Names ↓, Keartlandia [dostęp 2023-05-26].
  21. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 – miodojady – Honeyeaters (wersja: 2023-01-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-05-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Epthianura&oldid=72389570”