Era eofityczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Era eofityczna – era w dziejach rozwoju roślinności na Ziemi obejmująca interwał od pojawienia się pierwszych prokariotów (według różnych danych około 3–3,5 mld lat temu) do środkowej części syluru.

Cechuje się dominacją prokariotów (zwłaszcza sinic), a później także Protophyta w wodach i brakiem organizmów lądowych, z wyjątkiem schyłku ery, gdy w ordowiku pojawiają się pierwsze lądowe grzyby, a w sylurze rośliny zarodnikowe i psylofity.

Era eofityczna znajduje się pomiędzy erą afityczną a erą paleofityczną.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Aleksander Jachowicz, Sonia Dybova-Jachowicz, Paleobotanika, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 1994, OCLC 804113733.