Eugeosynklina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Eugeosynklinageosynklina lub część geosynkliny (strefa eugeosynklinalna). Podłużne zagłębienie w skorupie ziemskiej (na podłożu skorupy oceanicznej lub kontynentalnej), w którym gromadzą się osady, odznaczająca się obecnością działalności wulkanicznej zwłaszcza wulkanizmu początkowego. Dominującą cechą jest duża i zmienna głębokość oraz rozciągłość, przy stosunkowo małej szerokości[1].

Mogła powstać w obrębie kontynentu bądź morza przybrzeżnego (szelfowego), a być może też oceanu. W trakcie sedymentacji osady i utwory wulkaniczne były ściskane i deformowane, a później wydźwignięte tworząc łańcuch górski. Towarzyszyły temu zjawiska wulkaniczne i plutoniczne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jaroszewski W., Marks L., Radomski A.ː Słownik geologii dynamicznej, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1985, ISBN 83-220-0196-7, s. 55