Ewa Żygulska
Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 lipca 1997 |
Zawód, zajęcie | |
Małżeństwo | |
Dzieci |
Roman Żygulski[1] |
Ewa Żygulska (ur. 11 grudnia 1924 we Lwowie, zm. 15 lipca 1997 w Krakowie) − polska rzeźbiarka i malarka, działaczka społeczna, żołnierz AK.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w rodzinie architekta Romana Voelpela i Marii zd. Wujcik. Najpierw uczęszczała do Gimnazjum im. Adama Mickiewicza we Lwowie prowadzonego przez Olgę Filippi, następnie dostała się na studia artystyczne do Szkoły Przemysłowej, w której wykładał jej ojciec. Po wkroczeniu do Lwowa Armii Czerwonej Roman Voelpel zmarł, a o dom rodzinny troszczyła się matka, pracując zarobkowo w sowieckim przedsiębiorstwie, zajmującym się handlem owocowo-warzywnym. Ewa pomagała matce, wyrabiając sztuczne kwiaty i abażury. Mieszkanie Voelplów przy ul. Supińskiego 5 stało się miejscem kontaktowym dla członków delegatury rządu polskiego. Drukowano w nim też biuletyny informacyjne i przygotowywano ich kolportaż. Ewa należała do Armii Krajowej. Podczas okupacji artystka wyszła za mąż za Zdzisława Żygulskiego. Wraz z nim ukrywała się we Lwowie. W 1945 przez Rzeszów dotarli do Krakowa, gdzie osiedli na stałe. W 1951 urodził im się syn Roman[2].
Przez pewien czas pracowała jako konserwatorka kafli na Wawelu. Następnie otwarła wraz z Janiną Kluziewicz-Karbowską i Barbarą Żątowską pracownię, w której wytwarzały ceramikę. Żygulska zajmowała się wielkimi formami ceramicznymi do dekoracji architektonicznej. Przygotowywała m.in. mozaiki ceramiczne dla różnych instytucji, również kościołów i kaplic. Z 1954 pochodzi wykonana przez Żygulską chrzcielnica ze sceną Chrztu Pańskiego dla Kościoła Opatrzności Bożej w Katowicach[3]. W 1963 wraz z Grażyną Borkowską-Niemojewską i Janiną Kluziewicz-Karbowską Żygulska wykonała majolikowe płaskorzeźby do kaplic chwalebnych na Kalwarii Panewnickiej w Katowicach[4]. Mozaiki Ewy Żygulskiej zdobią salwatoriański Kościół Boskiego Zbawiciela w Krakowie. Projektowała witraże (Jawornik, Kobiernice, Płaz). Ze względów zdrowotnych zajęła się malarstwem pejzażowym, zdobywała nagrody. Przez kilkanaście lat była wiceprezeską krakowskiego okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków. Działała w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Ilustrowała książki swojego męża Zdzisława Żygulskiego[2].
Prace Ewy Żygulskiej znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Kunce, Roman Żygulski − Grafika. mosart.pl. [dostęp 2014-12-30]. (pol.).
- ↑ a b Ignacy Tekliński: Pożegnanie Ewy Żygulskiej. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2014-12-30]. (pol.).
- ↑ Historia parafii. parafiazawodzie.pl. [dostęp 2014-12-31]. (pol.).
- ↑ Stefan Gierlotka: Bazylika Ojców Franciszkanów św. Ludwika i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach-Panewnikach. Katowice: Śląsk, 2008, s. 143–151. ISBN 978-83-7164-531-0.
- Kobiety – żołnierze Armii Krajowej
- Ludzie urodzeni we Lwowie
- Polscy ceramicy
- Polscy ilustratorzy
- Polscy malarze współcześni
- Polscy pejzażyści
- Polscy rysownicy
- Polscy rzeźbiarze współcześni
- Urodzeni w 1924
- Zmarli w 1997
- Pochowani na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie
- Członkowie Związku Polskich Artystów Plastyków