Ewa Antoniewiczówna
| Data śmierci |
23 stycznia 1937 r. |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka, hafciarka i działaczka kobieca |
| Narodowość |
ormiańska |
| Stanowisko |
dyrektorka Szkoły Hafciarskiej w Makowie |
Ewa Antoniewiczówna (ur. XIX w., zm. 23 stycznia 1937 r.[1]) – nauczycielka, hafciarka i działaczka kobieca.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła ze Lwowa, z rodziny ormiańskiej[2]. Założycielka a od 1896 wieloletnia dyrektorka Szkoły Hafciarskiej, utrzymywanej przez Galicyjski Wydział Krajowy w Makowie. W celu zapewnienia pracy absolwentkom szkoły w 1897 współzałożycielka „Pracowni Zjednoczonych Hafciarek” w Makowie[3]. Specjalnością szkoły były hafty białe, które uzyskały sławę nie tylko w kraju, ale i zagranicą. Szkoła makowska wysyłała swoje wyroby do Szwecji, Anglii i Ameryki. Na wystawie paryskiej w 1900 otrzymała dyplom pochwalny. Była autorką nowego wzoru haftu nawiązującego doi tradycji makowskich[4].
W okresie I wojny założyła a następnie kierowała kołem Ligi Kobiet Galicji i Śląska w Makowie (1915-1918)[5].
Po 1918 kierowała dalej tą placówką jako szkołą państwową. Szkoła otrzymała liczne wyróżnienia krajowe, złote medale i listy pochwalne. W 1927 zorganizowała dla absolwentów swej szkoły spółdzielnię „Haft” w Makowie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Antonowicz, nekrolog [online] [dostęp 2024-03-07] (pol.).
- ↑ List z Krakowa, "Bluszcz" R. 34, nr 48 z 19 listopada (1 grudnia) 1898, s. 383
- ↑ Przemysł hafciarski w Makowie, "Rozwój" nr 288, z 4 (16) grudnia 1898, s. 5
- ↑ a b Ewa Antoniewiczówna, Państwowa Szkoła Hafciarska w Makowie, „Rzeczy piękne” Rocznik VII, 1928, s. 36
- ↑ Jerzy Z. Pająk, Sprawa równouprawnienia kobiet w Galicji podczas I wojny światowej, w: O wojnę powszechną za wolność ludów… Pierwsza wojna światowa na ziemiach polskich – aspekty społeczne, polityczne i militarne, red. Robert Kotowski, Lidia Michalska-Bracha, Małgorzata Przeniosło, Kielce 2014 s. 132