Exhortatio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Exhortatio[1], ekshortacja[2] (łac. exhortatio ‘napomnienie, przestroga’) – moralne pouczenie znajdujące się na końcu utworu żałobnego, np. trenu[potrzebny przypis].

Łacińskim terminem exhortatio określa się także krótkie okolicznościowe kazanie, wygłaszane w czasie pogrzebu, lub przemowę na uroczystości z okazji rocznicy śmierci, w których mówca zachęca słuchaczy do naśladowania zmarłego[1]; synonimem terminu exhortatio jest słowo ‘egzorta’ (mowa pogrzebowa)[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2010, s. 146. ISBN 978-83-04-04967-3.
  2. a b Michał Arct: Słownik ilustrowany języka polskiego. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, 1929, s. 127.