Fale delta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fale delta

Fale delta – fale mózgowe o wysokiej amplitudzie i częstotliwości 1–4 Hz, które mogą być rejestrowane w elektroencefalografii[1] (EEG) i zazwyczaj wiążą się ze snem wolnofalowym.

Fale delta występują najczęściej podczas fazy 4 NREM snu, stanowiąc 50% lub więcej zapisu EEG podczas tej fazy[2].

Zmiany w trakcie życia[edytuj | edytuj kod]

Analiza EEG noworodków w stanie czuwania wskazuje, że aktywność fal delta jest dominująca. W EEG w stanie czuwania u dzieci w 5 roku życia fale delta nadal występują często[3].

Podczas dorastania aktywność fal delta we śnie wolnofalowym spada. Stwierdzono spadek o 25% pomiędzy 11. a 14. rokiem życia[4].

Choroby[edytuj | edytuj kod]

Duże ilości fal delta nie są częste u zdrowej populacji dorosłych w stanie czuwania. W wielu badaniach stwierdzono zwiększoną aktywność fali delta u dorosłych w stanach zatrucia lub delirium oraz u osób ze zdiagnozowaną demencją lub schizofrenią[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Walker, Peter: Chambers dictionary of science and technology. Edinburgh: Chambers, 1999, s. 312. ISBN 0-550-14110-3.
  2. Gross, Richard E.: Psychology: the science of mind and behaviour. London: Hodder & Stoughton, 1992, s. 112-113. ISBN 0-340-56136-X.
  3. Taylor, Eric; Rutter, Michael: Child and adolescent psychiatry. Oxford: Blackwell Science, 2002, s. 162. ISBN 0-632-05361-5.
  4. Brain Wave Changes In Adolescence Signal Reorganization Of The Brain. ScienceDaily, 08-12-2006. [dostęp 2008-03-24].
  5. Hales, Robert E.; Yudofsky, Stuart C.: The American Psychiatric Publishing Textbook of Neuropsychiatry and Behavioral Neurosciences, Fifth Edition (American Psychiatric Press Textbook of Neuropsychiatry). American Psychiatric Publishing, Inc, 2007. ISBN 1-58562-239-7.