Ferdynand Hoesick
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
|
Ferdynand Hoesick (ur. 16 października 1867 w Warszawie, zm. 13 kwietnia 1941 w Warszawie) – polski księgarz i wydawca, pisarz, historyk literatury, muzykograf, redaktor naczelny Kuriera Warszawskiego[1].
Syn księgarza i wydawcy Ferdynanda Wilhelma Hoesicka (ur. 25 lutego 1835, zm. 26 listopada 1900). Studiował na uniwersytetach w Rydze, Heidelbergu, Krakowie (1888–1890 na UJ historię literatury) oraz na Sorbonie[1]. Był członkiem korporacji "Welecja". W 1900 roku rozpoczął prowadzenie księgarni, od 1905 roku działał w Krakowie, a od 1924 był współredaktorem Kuriera Warszawskiego[1].
Był autorem pierwszego literackiego opisu Wołomina w książce "Dom rodzicielski" (1935). W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury[2]. Był wielkim miłośnikiem Zakopanego i Tatr, turystą i taternikiem[3].
Jego wnuczką jest Beatrix Podolska.
Dzieła (wybór)
- Chopin. Życie i twórczość (tom 1–3, 1910–1911)[1]
- Samotność (1895)
- Niedole małżeńskie (1915)
- Nemezis (1913)
- Życie Juliusza Słowackiego na tle współczesnej epoki (tom 1–3, 1896–1897)
- Miłość w życiu Zygmunta Krasińskiego (tom 1–2, 1899)
- Tatry i Zakopane. Przeszłość i teraźniejszość (tom 1–4, 1920–1931).
- ↑ a b c d Ferdynand Hoesick. chopin.nifc.pl. [dostęp 2012-01-23]. (pol.).
- ↑ Rocznik Polskiej Akademii Literatury 1937–1938. Warszawa: 1939, s. 174.
- ↑ Hoesick Ferdynand.