Funkcja Wanniera
Funkcje Wanniera – zbiór zupełny funkcji ortogonalnych używany jako baza w fizyce ciała stałego. Pierwszy raz zostały zaproponowane przez G. Wanniera[1].
Funkcje Wanniera dla różnych węzłów sieci w krysztale są do siebie wzajemnie ortogonalne, przez co stanowią wygodną bazę do rozwinięć perturbacyjnych, w szczególności stanowią podstawę modelu ciasnego wiązania.
Definicja
[edytuj | edytuj kod]Funkcje Wanniera można zdefiniować na wiele różnych sposobów[2], przy czym oryginalna definicja[1], najczęściej używana w fizyce ciała stałego oparta jest na funkcjach Blocha.
Wybierzmy pojedyncze pasmo w idealnym krysztale i oznaczmy funkcję falową dla stanu Blocha
gdzie jest funkcją Blocha o periodyczności takiej samej jak sieć krystaliczna. Wtedy funkcje Wanniera definiujemy jako
gdzie:
- – dowolny wektor sieci prostej (tzn. istnieje dokładnie jedna funkcja Wanniera dla każdego wektora Bavaisa),
- – liczba komórek prymitywnych w krysztale,
- suma po przebiega po wszystkich wartościach w strefie Brillouina.
Ze względu na to, że wartości są rozłożone równomiernie w strefie Brillouina oraz jest zwykle bardzo dużą liczba suma może zostać przybliżona przez całkę zgodnie z poniższą reguła
gdzie oznacza strefę Brillouina o objętości