Przejdź do zawartości

Gambit budapeszteński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
e5 – Czarny pionek
c4 – Biały pionek
d4 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Gambit budapeszteński (A51-52)

Gambit budapeszteńskiotwarcie szachowe oznaczone kodem ECO A51-52, którego wyjściowa pozycja powstaje po posunięciach:

  1. d4 Sf6
  2. c4 e5

Debiut ten znany był co najmniej od końca XIX wieku, ale swą nazwę zawdzięcza budapeszteńskim szachistom Istvánowi Abonyi'emu, Zsigmondowi Barászowi i Gyuli Breyerowi, którzy w 1917 r. poddali go gruntownej analizie. Wkrótce grany był przez znanych arcymistrzów, szybko jednak znaleziono dla białych drogi do uzyskania przewagi.

Czarne już w tak wczesnym stadium gry poświęcają piona w zamian za inicjatywę, białe jednak zwracając go w stosownym momencie, uzyskują lepszą pozycję.

Współcześnie w partiach silnych szachistów gambit budapeszteński spotykany jest rzadko, regularnie stosuje go australijski arcymistrz Ian Rogers.

Wybrana literatura

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]