Geokorona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geokorona – otoczka wodorowa Ziemi, stanowiąca część jej egzosfery, obserwowalna w zakresie ultrafioletu w postaci poświaty wokół planety[1].

Geokoronę tworzy neutralny atomowy wodór, który pochłania promieniowanie słoneczne z zakresu dalekiego ultrafioletu, a wzbudzone atomy emitują promieniowanie. Gęstość wodoru sięga od około tysiąca cząstek na centymetr sześcienny na wewnętrznej granicy prądu pierścieniowego płynącego w pasach radiacyjnych, do mniej niż stu na wysokości orbity geosynchronicznej[2]. Wzbudzony wodór emituje światło przy czym najsilniejsza i najwygodniejsza do obserwacji jest promieniowanie o częstotliwości Lyman-α.

Obserwacje w zakresie długości fali Lyman-α wykazują także istnienie analogicznych otoczek wokół Wenus[3] i Marsa[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Exosphere - overview. [w:] Center for Science Education [on-line]. University Center for Atmospheric Research, 2011. [dostęp 2015-07-11]. (ang.).
  2. Geocorona. Southwest Research Institute. [dostęp 2015-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-13)]. (ang.).
  3. T. E. Cravens, T.I. Gombosi, A.F. Nagy. Hot hydrogen in the exosphere of Venus. „Nature”. 283, s. 178 - 180, 1980-01-10. DOI: 10.1038/283178a0. 
  4. J.Y. Chaufray, J.L. Bertaux, F. Leblanc, E. Quémerais. Observation of the hydrogen corona with SPICAM on Mars Express. „Icarus”. 195 (2), s. 598–613, 2008. DOI: 10.1016/j.icarus.2008.01.009.