Przejdź do zawartości

Georgi Todorow (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georgi Todorow
Георги Тодоров
Ilustracja
generał piechoty generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1858
Bołgrad

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1934
Sofia

Przebieg służby
Lata służby

1877–1919

Siły zbrojne

Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii

Stanowiska

dowódca 2 i 3 Armii, zastępca głównodowodzącego armii bułgarskiej

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka,
wojna serbsko-bułgarska,
I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności II klasy (Bułgaria) Order Waleczności III klasy (Bułgaria) Order Waleczności IV klasy (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria)

Georgi Stojanow Todorow (bułg. Георги Стоянов Тодоров; ur. 10 sierpnia 1858 w Bołgradzie, zm. 16 listopada 1934 w Sofii) – bułgarski wojskowy, generał piechoty, dowódca armii, głównodowodzący armią bułgarską (1918).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Bołgradzie w Besarabii, gdzie ukończył szkołę średnią.

Po wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej w 1877 roku wstąpił na ochotniczych oddziałów bułgarskich walczących po stronie rosyjskiej. Brał udział w walkach i osiągnął stopień podoficerski.

Po powstaniu w 1878 roku Księstwo Bułgarii został słuchaczem pierwszego kursu oficerskiego w powstałej w Sofii szkoły wojskowej tworzącej się armii bułgarskiej, który ukończył w 1879 roku. Następnie służył jako oficer w 1, a potem 10 batalionie armii bułgarskiej.

W 1883 roku wyjechał do Rosji, gdzie był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Piechoty w Oranienbaum, a potem do Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Jednak po wybuchu wojny serbsko-bułgarskiej w 1885 roku wrócił do Bułgarii i wziął w niej udział jako dowódca batalionu zapasowych z Łoweczy, a potem dowódca lotnego batalionu w Grupie Północnym armii bułgarskiej, działającego w rejonie WidyńKuła.

Po zakończeniu wojny służył jako oficer w 4 i 1 pułku piechoty. W sierpniu 1886 uczestniczył w zamachu stanu prorosyjskich oficerów, w wyniku którego odsunięto od władzy Aleksandra I. Po odsunięciu od władzy zamachowców na krótko został zwolniony z wojska.

Po ponownym przyjęciu do wojska w 1887 roku został inspektorem w szkole wojskowej w Sofii, w tym czasie ukończył przerwane studia w Mikołowskiej Akademii Sztabu Generalnego i został mianowany szefem sztabu 6 Dywizji Piechoty. W 1891 roku został dowódcą Sewliewskiego Okręgu Wojskowego, zajmując to stanowisko do 1897 roku.

W 1897 roku przeszedł do służby liniowej i został dowódcą 20 pułku piechoty, a potem w 1905 roku dowódcą 1 Brygady w 6 Dywizji Piechoty, funkcję tę pełnił do 1910 roku. Został wtedy dowódcą 7 Dywizji Piechoty, którą dowodził w czasie I i II wojny bałkańskiej.

Po 1915 roku został inspektorem 2 Obszaru Wojskowego, który był odpowiednikiem dowództwa armii w okresie pokoju. Po wybuchu I wojny światowej i przystąpieniu do niej Bułgarii 15 września 1915 roku został dowódcą 2 Armii, która powstała na bazie 2 Obszaru Wojskowego.

Dowodząc tą armią, wziął udział w działaniach przeciwko Serbii, dowodził ją do grudnia 1917 roku. W grudniu 1917 roku został wyznaczony dowódcą 3 Armii, która walczyła przeciwko wojskom rumuńskim.

W lipcu 1918 roku został dowódcą Grupy wojsk bułgarskich walczących na terenie Macedonii i jednocześnie zastępcą głównodowodzącego armią bułgarską. W związku z chorobą głównodowodzącego gen. Żekowa od 8 września 1918 był faktycznym głównodowodzącym armią bułgarską. Pełnił tę funkcję do czasu podpisania rozejmu w Salonikach 29 sierpnia 1918 roku.

Po podpisaniu rozejmu w Salonikach został generalnym adiutantem cara Borysa III, ale już w 1919 roku został zwolniony do rezerwy.

Po przejściu do rezerwy mieszkał w Sofii, udało mu się przeżyć zamach bombowy w cerkwi „Sweta Nedelja w 1923 roku. Zmarł w dniu 16 listopada 1934 roku.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (10.05.1879)
  • porucznik (Поручик) ( .11.1879)
  • kapitan (Капитан) (30.08.1885)
  • major (Майор) (13.08.1887)
  • podpułkownik (Подполковник) (01.01.1892)
  • pułkownik (Полковник) (01.01.1897)
  • generał major (Генерал-майор) (01.01.1910)
  • generał porucznik (Генерал-лейтенант) (08.02.1915)
  • generał piechoty (Генерал от пехотата) (17.08.1917)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Константин Александрович Залесский: Первая мировая война. Биографический энциклопедический словарь. Moskwa: Вече, 2000, s. 337-338. ISBN 5-7838-0627-7. (ros.).