Gerfaut

Gerfaut
Oznaczenie NATO	{{{oznaczenie NATO}}}
	Historia
Stocznia	ACB — Ateliers et Chantiers de la Bretagne, Nantes
Początek budowy	{{{początek budowy}}}
Położenie stępki	13 maja 1929
Wodowanie	14 czerwca 1930
	Marine nationale
Wejście do służby	15 marca 1932
Los okrętu	samozatopiony 27 listopada 1942, złomowany
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	2441 t standardowa; 3140 t pełna
Długość	128,5 m całkowita; 122,4 m na linii wodnej
Szerokość	11,84 m
Zanurzenie	5,5 m
	Napęd
	2 turbiny parowe o mocy 64 000 KM, 4 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość	36 węzłów
Zasięg	3650 Mm przy 18 w
	Uzbrojenie
	5 dział 138,6 mm (5xI); 4 działka 37 mm plot (4xI); 4 wkm 13,2 mm plot (2xII); 6 wt 550 mm (2xIII); 4 mbg, 2 zrzutnie i 44 bg
Załoga	230

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 17 maj 2012, była oparta na tej wersji.

Gerfaut – francuski wielki niszczyciel z okresu II wojny światowej z grupy typów 2400-tonowych, podtypu Aigle. W służbie od 1932, samozatopiony w Tulonie 27 listopada 1942.

Historia

"Gerfaut" należał do podtypu Aigle francuskich 2400-tonowych wielkich niszczycieli (grupy C). Nazwa znaczy "białozór". Zamówiono go w ramach programu z 1927 roku. Na próbach, w stanie lekkim, rozwinął prędkość maksymalną 41,2 w. Nosił numery burtowe: w latach 1932-36: 4, 1936-39: 71, 1939-42: X72^[1].

Służba w skrócie

Po wybuchu II wojny światowej "Gerfaut" służył na Morzu Śródziemnym, bazując w Tulonie, w składzie 7. Dywizjonu Kontrtorpedowców (z "Albatros" i "Vautour"). Do maja 1940 został wyposażony w brytyjską stację hydrolokacyjną Asdic (obok "Vautour"). Jako jedyny ze śródziemnomorskich niszczycieli typu 2400-tonowego, nie wziął udziału w ostrzeliwaniu w czerwcu 1940 włoskich portów^[1].

Po kapitulacji Francji, pozostał pod kontrolą rządu Vichy. W latach 1940-1942 wzmocniono mu lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze, dodając podwójne działko 37 mm i 2 pojedyncze wkm 13,2 mm^[2].

"Gerfaut" wraz z innymi okrętami został samozatopiony podczas niemieckiej próby zagarnięcia floty francuskiej w Tulonie 27 listopada 1942. Po przejęciu Tulonu przez Włochów, podnieśli oni okręt, lecz nie podjęli remontu. Został następnie zatopiony pomiędzy listopadem 1943 a marcem 1944 przez lotnictwo alianckie^[2]. Wrak został złomowany.

Szczegółowy opis i dane – w artykule niszczyciele typu 2400-tonowego

↑ ^a ^b Jean Guiglini, op.cit.
↑ ^a ^b W. W. Iwanow, op.cit.

Bibliografia

(ros.) W. W. Iwanow: Korabli Wtoroj Mirowoj wojny: WMS Francji (Корабли Второй Мировой войны: ВМС Франции), Morskaja Kollekcja 11/2004.
Jean Guiglini: 2400-tonowce Marynarki Francuskiej. Część III w: Okręty Wojenne nr 16, s.34-38

[ow-1] Jean Guiglini, op.cit.

[iwan-2] W. W. Iwanow, op.cit.

[1]

[2]