Gołomianka mała
| Comephorus dybowskii[1] | |
| Korotniew, 1905 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gołomianka mała |
Gołomianka mała[2], gołomianka Dybowskiego[3] (Comephorus dybowskii) – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby skorpenokształtnej z rodziny gołomiankowatych (Comephoridae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek endemiczny jeziora Bajkał na Syberii.
Cechy charakterystyczne[edytuj | edytuj kod]
- ciało wydłużone, bez łusek, przezroczyste,
- bardzo długie płetwy piersiowe,
- jajożyworodne,
- od gołomianki dużej (Comephorus baikalensis) różni się morfologicznie znacznie mniejszym rozmiarem oczu i krótszą linią boczną, również długość ciała jest mniejsza.
Inne cechy[edytuj | edytuj kod]
- Samice osiągają do 15,8 cm długości, choć zazwyczaj dorosłe samice mają 10-11 cm. Samce są mniejsze, średni wymiar to 8–9 cm, maksymalnie do 13,5 cm.
- Żyją do 7 lat.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
- Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2–3 lat mając rozmiar 76–105 mm, ciąża trwa ponad 3 miesiące, larwy przychodzą na świat w większości w lutym i marcu. Po porodzie przeważnie dochodzi do masowego wymierania samic.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje wody otwarte i głębokie – latem od 130 m aż do najgłębszych stref jeziora (ponad 1600 m), a zimą preferuje strefy płytsze niż latem. Oprócz zmienności strefy głębokościowej w zależności od pory roku, obserwuje się także wyraźne migracje dobowe. Dorosłe osobniki jedzą głównie skorupiaki Macrohectopus branickii należące do rzędu obunogów, a znacznie rzadziej także larw obu gatunków gołomianki.
Gołomianka stanowi jeden z głównych (do 62%) składników diety foki bajkalskiej, a młode są ważnym pokarmem omula i innych ryb.
Użytkowanie przez człowieka[edytuj | edytuj kod]
Bez znaczenia, w przeszłości z padłych naturalnie ryb wytapiano tłuszcz w celach leczniczych, eksportowano go także do Chin.
Badacze[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym badaczem, który postulował istnienie, oprócz Comephorus baikalensis, innego gatunku gołomianki był Benedykt Dybowski, który zauważył, że gołomianki rodzą w różnych okresach[4]. Gdy w 1905 odkryto ów nowy gatunek, to nazwano go na cześć Dybowskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Comephorus dybowskii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik: Mały słownik zoologiczny, Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973.
- ↑ Gabriel Brzęk: Benedykt Dybowski. Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 1994, s. 272.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A.A. Ananin, A.I. Frejdberg, T.L. Ananina: Bajkał, Barguzinskij zapowiednik. Fotoalbum (Байкал, Баргузинский заповедник). Moskwa: Wyd. Cepruss i Wyd. Siewiernyje prostrory, 1993, s. 31.
- Позвоночные животные России: большая голомянка
- Позвоночные животные России: малая голомянка