Gong-ter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gong-ter (transliteracja Wyliego: gong-gter, dosłownie „skarb umysłu”) – w tradycji buddyzmu tybetańskiego odmiana term, charakteryzująca się tym, że ukryto je na głębokich poziomach świadomości, a nie jak w przypadku zwykłych term posiadających formę fizyczną w jaskiniach, lasach itd.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tenzin Wangyal Rinpoche: Tybetańska joga snu i śnienia str 297.