Transliteracja Wyliego
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Transliteracja Wyliego – najczęściej stosowana transliteracja języka tybetańskiego, zaprezentowana przez tybetologa Turrella Wyliego (1927–1984) w 1959[1]. Została przystosowana do klawiatury standardowej maszyny do pisania, dlatego nie wymaga stosowania znaków diakrytycznych[2].
ཀ ka | ཁ ǩa | ག ga | ང nga |
ཅ ca | ཆ ča | ཇ ja | ཉ nya |
ཏ ta | ཐ ťa | ད da | ན na |
པ pa | ཕ p̌a | བ ba | མ ma |
ཙ tsa | ཚ ťša | ཛ dza | ཝ wa |
ཞ ẑa | ཟ za | འ 'a | ཡ ya |
ར ra | ལ la | ཤ ŝa | ས sa |
ཧ ha | ཨ a |
Dla zapisu dźwięków obcojęzycznych, których nie można zapisać powyższymi znakami, używa się następujących znaków:
ཊ Ta | ཋ Ťa | ཌ Da | ཎ Na | ཥ Sa |
Przykłady wymowy tych znaków w transkrypcji polskiej przedstawione są w artykule język tybetański.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Agata Bareja-Starzyńska: Klasyczny język tybetański. Warszawa: Dialog, 2002, s. 55. ISBN 83-88938-13-4.
- ↑ Agata Bareja-Starzyńska: Klasyczny język tybetański. Warszawa: Dialog, 2002, s. 56. ISBN 83-88938-13-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Turrell Wylie. A Standard System of Tibetan Transcription. „Harvard Journal of Asiatic Studies”. 22, s. 261-267, 12-1959. (ang.).