Gorzyczek peruwiański
| Lepidothrix coeruleocapilla[1] | |||
| (Tschudi, 1844) | |||
;_Ayna,_Peru.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gorzyczek peruwiański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Gorzyczek peruwiański[3] (Lepidothrix coeruleocapilla) – gatunek małego, słabo poznanego ptaka z rodziny gorzykowatych (Pipridae). Endemiczny dla Peru. Nie wyróżnia się podgatunków[4]. Niezagrożony wyginięciem.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Całkowita długość ciała wynosi około 8,8 cm, w tym ogona 22 mm i dzioba 11,5 mm. Skrzydło mierzy 55 mm, skok 14 mm[5]. Samiec niemal całkowicie smoliście czarny; wierzch głowy i kuper niebieskie, opalizujące[6]. Samica głównie zielona, bardzo podobna do samicy gorzyczka czapeczkowego (L. coronata)[5].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Całkowity zasięg występowania szacowany na 234 000 km² obejmuje górskie lasy i zakrzewienia w Peru, poza północną jego częścią, na wysokości 600–1700 m n.p.m.[7]
Lęgi[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy bardziej szczegółowe informacje o lęgach zebrano w roku 2010. Gniazdo odnaleziono 10 listopada. Początkowo wysiadującą samicę obserwowano w trakcie żerowania na małych owocach. Gniazdo mieściło się na skarpie o nachyleniu około 70° koło drogi. Umieszczone było między rozgałęzieniem gałęzi przedstawiciela Urticaceae, na wysokości około 1,7 metra nad ziemią. Budulcem były korzenie i mech. Nie zebrano pomiarów gniazda, jednak bazując na fotografiach i stosunku długości ciała samicy do średnicy gniazda wynosiła ona około 8–9,5 cm[8].
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje gorzyczka peruwiańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność populacji nie została oszacowana, w 1996 ptak ten opisywany był jako dość pospolity. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lepidothrix coeruleocapilla, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Lepidothrix coeruleocapilla, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Piprini Rafinesque, 1815 (wersja: 2020-05-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-30].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Cotingas, manakins, tityras, becards. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-30]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Taczanowski: Ornithologie du Pérou. T. 2. 1884, s. 344. (fr.).
- ↑ Philip Lutley Sclater: Catalogue of the Birds in the British Museum. T. 14. Oligomyodæ. 1888, s. 300.
- ↑ Species factsheet: Lepidothrix coeruleocapilla. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-10-27]. (ang.).
- ↑ Guy M. Kirwan, Alex Durand, David Beadle & Hadoram Shirihai. First nesting data for Cerulean-capped Manakin (Lepidothrix coeruleocapilla) from southeast Peru. „Ornitologia Neotropical”. 22, s. 623–626, 2011.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).