Przejdź do zawartości

Gostomysł (namiestnik Nowogrodu)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Statuetka Gostomysła

Gostomysł – półlegendarny namiestnik (posadnik) Nowogrodu z połowy IX wieku.

Nieznany źródłom staroruskim, wspomniany po raz pierwszy dopiero w XV-wiecznym latopisie sofijskim[1]. Według pochodzącego z początku XVI wieku Posłania mnicha Spirydona Gostomysł w 842 roku miał zaprosić Ruryka do objęcia władzy w Nowogrodzie. Późniejsza tradycja przydała mu ojca Burywoja i uczyniła z niego dziadka Ruryka po kądzieli[2].

Historyczność Gostomysła jest kwestionowana. Nie wspomina o takiej postaci Powieść minionych lat[2]. Możliwe jednak, że był to jakiś wódz Słowienów nowogrodzkich w okresie formowania się wspólnoty plemiennej pod koniec IX wieku[1]. Zdaniem Henryka Łowmiańskiego historyczny Gostomysł był namiestnikiem Nowogrodu około 990 roku i rządził w imieniu małoletniego Wyszesława Włodzimierzowicza[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Słownik starożytności słowiańskich. T. 2. Cz. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1964, s. 140.
  2. a b c Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007, s. 78.