Gruczoł Nasonowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robotnica eksponująca gruczoł Nasonowa

Gruczoł Nasonowagruczoł egzokrynowy znajdujący się pod 6 i 7 tergitem odwłoka niektórych owadów, m.in. robotnic pszczoły miodnej.

Jego lotna wydzielina służy orientacji robotnic względem gniazda. Głównym jej składnikiem jest geraniol, ale za działanie odpowiadają przede wszystkim jego pochodne, (E)-citral i kwas geranylowy[1][2]. Opisał go jako pierwszy rosyjski zoolog Nikołaj Wiktorowicz Nasonow w 1883 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I. H. Williams, J. A. Pickett, A. P. Martin. Nasonov pheromone of the honeybee.Apis mellifera L. (Hymenoptera, Apidae). „Journal of Chemical Ecology”. 8 (2), s. 567-574, 1982. DOI: 10.1007/BF00987804. 
  2. Mark L. Winston: The biology of the honey bee. Harvard University Press, 1991, s. 132-134. ISBN 0-674-07409-2.