Gruszyczka średnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gruszyczka średnia
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

wrzosowate

Rodzaj

gruszyczka

Gatunek

gruszyczka średnia

Nazwa systematyczna
Pyrola media Sw.
Kongl. Vetensk. Acad. Nya Handl. 25:257. 1804

Gruszyczka średnia (Pyrola media Sw.) – gatunek rośliny należący do rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje w Azji i Europie. W Polsce występuje w rozproszeniu na terenie całego kraju[3].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Kwiatostan
Kwiat

Zasięg gatunku obejmuje tereny Azji (Azerbejdżan, Jilin i Sinciang w Chinach, Gruzja, Krasnojarsk, Kaukaz Północny, zachodnia Syberia) i Europy (Austria, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, dawna Jugosławia, Litwa, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Rosja, Rumunia, Szwajcaria, Szwecja, Ukraina, Węgry, Wielka Brytania, Włochy)[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Do 25 cm wysokości.
Liście
Okrągławojajowate, karbowano ząbkowane.
Kwiaty
Kulistawo zamknięte, białawe, zebrane we wszechstronne grona. Działki kielicha szerokolancetowate. Korona kwiatu długości 6-8 mm. Szyjka słupka prosta, osadzona skośnie do zalążni, po przekwitnieniu od niej dłuższa. Pręciki równomiernie nachylone do słupka. Pyłek w tetradach[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina. Rośnie w lasach iglastych. Kwitnie od maja do sierpnia.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[6] w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych (kategoria zagrożenia R). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[7]. Objęta ochroną częściową, na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
  3. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-08-25].
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
  6. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  8. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.