Guiding Light

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guiding Light
The Guiding Light (1937–1975)
Guiding Light (1975–2009)
ilustracja
Gatunek

opera mydlana

Kraj produkcji

USA

Oryginalny język

angielski

Twórcy

Irna Phillips

Liczba odcinków

2500 (NBC)[a]
15762 (CBS)[b]
18262 (NBC+CBS)[c]

Liczba serii

72

Produkcja
Reżyseria

Ellen Wheeler
(ostatnie lata emisji)

Scenariusz

David Kreizman
(ostatnie lata emisji)

Czas trwania odcinka

15 min (1937–1968)
30 min (1968–1977)
60 min (1977–2009)

Pierwsza emisja
Data premiery

25 stycznia 1937

Stacja telewizyjna

Radio NBC (1937–1946)
Radio CBS (1947–1956)
CBS (1952–2009)

Lata emisji

1937–2009

Status

zakończony

Guiding Light (do 1975 The Guiding Light, w skrócie GL) – amerykański serial radiowy i telewizyjny, nadawany od 25 stycznia 1937 do 29 czerwca 1956 w radiu, a od 30 czerwca 1952 do 18 września 2009 w telewizji. Była to jedna z pionierskich oper mydlanych w historii srebrnego ekranu. Mimo zakończenia emisji w 2009 pozostaje najdłużej emitowanym serialem na świecie. Serial był nadawany przez 72 lata: 15 lat tylko w radiu, 4 lata jednocześnie w radiu i telewizji oraz 53 lata tylko w telewizji. Łącznie powstały 18262 odcinki (radiowe i telewizyjne).

Twórczynią serialu była Irna Phillips (zm. 1973). Miał on premierę 25 stycznia 1937 w amerykańskim radiu stacji NBC, gdzie wyprodukowano około 2500 odcinków. W 1947 zadebiutował na antenie radia CBS, natomiast 30 czerwca 1952 w telewizji CBS. Mimo rozpoczęcia nadawania w telewizji emisja radiowa tych samych treści odbywała się jeszcze przez 4 lata – do 29 czerwca 1956. 13 marca 1967 nadano pierwszy odcinek w kolorze[1]. 9 września 1968 odcinki zostały wydłużone z 15 do 30 minut i zaprzestano emisji na żywo. W 1975 z tytułu usunięto przedrostek The. 7 listopada 1977 nadano pierwszy odcinek trwający godzinę. 8 września 1986 wyemitowano 10000. odcinek serialu w sieci CBS. 15000. odcinek w sieci CBS wyemitowano 7 września 2006[2]. 25 stycznia 2007 serial obchodził 70-lecie istnienia[3]. Łącznie w radiowej i telewizyjnej stacji CBS wyemitowano 15762 odcinki.

Fabuła toczyła się wokół kilku rodzin – Bauerów, Spauldingów, Lewisów, Marlerów, Cooperów i innych, mieszkających w fikcyjnym miasteczku Springfield. Tytuł odnosi się do lampy w gabinecie dr. Johna Ruthledge’a (głównego bohatera, gdy The Guiding Light zadebiutował w 1937), która miała wskazywać ludziom drogę.

Odcinek z 1 listopada 2006 był współtworzony razem z wydawnictwem Marvel Comics. Jeden z bohaterów uzyskał w nim nadnaturalne moce[4].

Oglądalność[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1956–1957 i 1957–1958 serial zajmował pierwsze miejsce pod względem oglądalności wśród oper mydlanych z pasma daytime. Z biegiem lat jego oglądalność zaczęła jednak spadać. W latach 90. niższą oglądalność od GL miały przede wszystkim opery mydlane z elementami fantastycznymi. W 2003, po zdjęciu z anteny jednej z ostatnich oper mydlanych z elementami fantastycznymi, serial zajął przedostatnie miejsce w rankingu oglądalności. W sierpniu 2008, po zdjęciu z anteny opery mydlanej Passions, Guiding Light stał się najmniej oglądaną operą mydlaną.

Guiding Light oglądało dużo starszych osób, ale wśród jego widzów znajdowały się też młodsze osoby. Starszą widownię można wytłumaczyć wczesnymi godzinami nadawania serialu, kiedy telewizję oglądają głównie osoby w wieku emerytalnym, już niepracujące. Mieszkańcy USA mogli jednak śledzić GL przez internet, na stronie telewizji, która go emituje.

Od 29 lutego 2008 lutego serial można było oglądać w nowej jakości, oznaczającej znaczne zwiększenie scen w plenerze oraz przeniesienie akcji ze studia do prawdziwych domów. Był także emitowany w technologii HDTV. Znacznie nowocześniejszy sposób kręcenia miał go uchronić przed zdjęciem z anteny.

Mimo niezbyt wysokiej oglądalności w marcu 2008 telewizja CBS zdecydowała się przedłużyć wygasający we wrześniu 2008 kontrakt serialu. Został on przedłużony do września 2009. Telewizja rozważała również przedłużenie kontraktu do 2010.

1 kwietnia 2009 stacja CBS ogłosiła zakończenie produkcji GL z powodu wciąż spadającej oglądalności. Ostatni klaps padł na planie 11 sierpnia 2009[5]. Ostatni odcinek został wyemitowany na antenie CBS 18 września 2009. W końcowych odcinkach powrócili aktorzy i postacie z całej historii serialu. Gościnnie pojawili się też bohaterowie Żaru Młodości (The Young and the Restless).

Ostatni odcinek serialu obejrzało blisko 3 miliony widzów[6].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Mimo ponad 72 lat emisji (57 w TV), pod koniec swojej emisji GL nie mógł poszczycić się aktorami grającymi w nim od bardzo wielu lat. Pomimo wieku serialu aktorzy z najdłuższym stażem występowali w nim zaledwie od lat 80. Dla przykładu: w drugiej pod względem liczby odcinków amerykańskiej operze mydlanej – As the World Turns – jedna osoba grała wciąż od początku, czyli od 1956, a oprócz niej jest jeszcze kilku innych aktorów weteranów, którzy grają od lat 60. i 70 (gdy GL było jeszcze na antenie). Pod koniec Guiding Light było mało weteranów, dlatego że wielu z nich umarło, lub zostało zwolnionych wskutek cięć budżetowych w poprzednich latach. Wprawdzie jedna z serialowych postaci została wykreowana jeszcze w latach 70., ale o ile postać miała w miarę długą historię, o tyle ostatni aktor wcielający się w nią był w GL zaledwie od 1994. Oprócz tego w obsadzie ostatniego odcinka znajdowała się jedna osoba, która zadebiutowała w latach 70., ale pojawiła się ona specjalnie na koniec emisji serialu.

W historii programu była tylko jedna osoba, która grała w nim od ponad 30 lat. Była nią Charita Bauer, wcielająca się w postać Berthy Bauer. Pojawiała się w serialu od 1950 do 1984. Aktorka zmarła w 1985.

Obsada ostatniego odcinka[edytuj | edytuj kod]

Aktor Postać Lata
Grant Aleksander Phillip Spaulding (#2) 1982–1984, 1986–1991, 1996–2004, 2009
Murray Bartlett Cyrus Foley 2007–2009
Robert Bogue Anthony „Mallet” Camalletti (#2) 2005–2009
E.J. Bonilla Rafael „Rafe” Rivera 2007–2009
Beth Ann Bonner Natasha 2009
Jeff Branson Joshua „Shayne” Lewis (#7) 2008–2009
Lisa Brown Nola Reardon Chamberlain 1980–1985, 1995–1998, 2009
Mandy Bruno Marina Cooper (#6) 2004–2009
Crystal Chappell Olivia Spencer 1999–2009
Jordan Clarke Harlan Billy „Billy” Lewis II (#1) 1983–1987, 1989–1993, 1996–2009
Bradley Cole Jeffrey O’Neill 2003–2009
Zack Conroy James Spaulding (#3) 2009
Daniel Cosgrove Harlan Billy „Bill” Lewis III (#4) 2002–2005, 2007–2009
Justin Deas Frank „Buzz” Cooper Sr. 1993–2009
Bonnie Dennison Susan „Daisy” Lemay (#3) 2007–2009
Frank Dicopoulos Frank Cooper Jr. 1987–2009
Morgan Englund Dylan Lewis #1 1989–1995, 1997, 1999, 2002, 2006, 2009
Maureen Garrett Holly Norris #2 1976–1980, 1988–2006, 2009
Jay Hammer Fletcher Reade 1984–1999, 2009
Melissa Hayden Bridget Reardon Lewis 1991–1997, 2009
Jessica Leccia Natalia Rivera 2007–2009
David Andrew MacDonald Edmund Winslow 1999–2007, 2009
Karla Mosley Christina Moore Boudreau 2008–2009
Robert Newman Joshua „Josh” Lewis 1981–1984, 1986–1991, 1993–2009
Michael O’Leary Frederick „Rick” Bauer (#5) 1983–1991, 1995–2009
Tom Pelphrey Jonathan Randall 2004–2009
Ron Raines Alan Spaulding #3 1994–2009
Marcy Rylan Elizabeth „Lizzie” Spaulding Lewis (#6) 2006–2009
Lawrence Saint-Victor Remy Boudreau #3 2006–2009
Peter Simon dr William „Ed” Bauer Jr. (#4) 1981–1984, 1986–1996, 2002–2004, 2009
Nancy St. Alban Michelle Bauer Santos #5 2000–2005, 2009
Paul Anthony Stewart Danny Santos 1998–2005, 2009
Krista Tesreau Mindy Lewis (#1) 1983–1989, 2002, 2004, 2009
Gina Tognoni Dinah Marler (#4) 2004–2009
Caitlin Van Zandt Ashlee Wolfe 2006–2009
Kim Zimmer Reva Shayne O’Neill 1983–1990, 1995–2009

Gościnnie wystąpili[edytuj | edytuj kod]

Aktor Postać
George Alvarez Ray Santos
Kim Brockington Dr. Felicia Boudreau
Orlagh Cassidy Doris Wolfe
Beth Chamberlin Elizabeth „Beth” Raines
Tyra Colar Leah Bauer
Carey Cromelin Wanda Hyatt
Olivia Dicopoulos Maureen Reardon
Marj Dusay Alexandra Spaulding
Patrick Gilbert Robert „Robbie” Santos
Peter Francis James Clayton Boudreau
Elizabeth Keifer Christina „Blake” Thorpe Marler
Maeve Kinkead Vanessa Chamberlain Lewis
Kurt McKinney Matt Reardon
Narlee Rae Clarissa Marler
Gil Rogers Hawk Shayne
Tina Sloan Lillian Raines Cooper
Cally i Brooke Tarleton Hope Santos
Jacqueline Tsirkin Emma Spencer-Spaulding
Yvonna Wright Melissande „Mel” Boudreau

Emisja na świecie[edytuj | edytuj kod]

Serial nie doczekał się emisji w wielu krajach. Jest lub był nadawany m.in. w:

Niemcy[edytuj | edytuj kod]

Był nadawany pod tytułem Springfield Story. Emisja serialu w tym kraju zaczęła się w 1986. Zaczęto go emitować od odcinka 8258, pochodzącego z 1979. Emisja w Niemczech zakończyła się w 1999.

Włochy[edytuj | edytuj kod]

Emisja serialu w tym kraju zaczęła się w 1982 pod tytułem Sentieri. Serial emitowano na Canale 5. W 1988 został przeniesiony z Canale 5 na Rete 4 i był na nim nadawany do 2012. Serial nie cieszył się dużą oglądalnością w tym kraju. Pod koniec emisji kształtowała się ona na poziomie zaledwie 700 tys. widzów. W latach 80. przyciągał zaś po 2,5 mln widzów.

Francja[edytuj | edytuj kod]

W tym kraju serial był na antenie TF1 od 1987 do 1994 pod tytułem Haine et Passion. Jako pierwszy wyświetlono odcinek 9000. W 2004 od września do grudnia był emitowany w stacji France 3 pod tytułem Les Vertiges de la passion. Emisja rozpoczęła się od odcinka 13815.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Szacunkowa liczba odcinków radiowych w stacji NBC z lat 1937–1946.
  2. Liczba odcinków radiowych i telewizyjnych w stacji CBS z lat 1947–2009.
  3. Szacunkowa liczba wszystkich odcinków.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Guiding Light. lavender.fortunecity.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-17)]..
  2. ‘Guiding Light’ Airs 15,000th Episode – CBS News. showbuzz.cbsnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-16)]..
  3. TV - Latest Recaps, Best Shows To Watch | HuffPost, www.tvsquad.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  4. News | Marvel.com - Marvel.com is the source for Marvel comics, digital comics, comic strips, and more featuring Iron Man, Spider-Man, Hulk, X-Men and all your favorite s..., marvel.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  5. Guiding Light Final Episode Preview - Ready2Beat.com - Hot Buzz and Cool Stories, ready2beat.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  6. September 14-18, 2009 – Ratings Archive – SON Community, boards.soapoperanetwork.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]