HMS Lion (1709)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS Lion
ilustracja
Klasa

okręt liniowy

Typ

żaglowiec

Historia
Stocznia

Chatham (przebudowa: Deptford, obecnie część Londynu)

Początek budowy

1706

Wodowanie

20 stycznia 1709 (po przebudowie: 25 kwietnia 1738)

Zamówiony dla  Royal Navy
Wycofanie ze służby

14 marca 1765

Los okrętu

sprzedany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

928,7 t (po przebudowie: 1085,1 t)

Długość

43,9 m

Szerokość

11,6 m (po przebudowie: 12,6 m)

Zanurzenie

4,8 m (po przebudowie: 5,2 m)

Materiał kadłuba

drewno

Napęd
żaglowy
Uzbrojenie
60 dział
Załoga

400

HMS Lionbrytyjski okręt liniowy służący w Royal Navy pomiędzy 1709 a 1765. Była to jedna z pierwszych jednostek zbudowanych na podstawie wytycznych zawartych w tzw. Ustaleniu 1706 roku – pierwszych stałych wytycznych do budowy wszystkich brytyjskich okrętów.

Losy okrętu są bardzo słabo poznane, zwłaszcza przed jego przebudową. Został zwodowany w 1709 i niedługo później wszedł do służby. 9 grudnia 1735 "Lion" został skierowany do stoczni w Deptford w celu przebudowy (nowe wytyczne w ramach Ustalenia 1733 roku). 25 kwietnia 1738 okręt ponownie wodowano.

W trakcie wojny o sukcesję austriacką, latem 1745, okręt pod dowództwem kpt. Piercy'ego Bretta patrolował wybrzeże Kornwalii. Głównym celem misji HMS "Lion" było likwidacja lub zmuszenie do odwrotu francuskich okrętów wojennych. 9 lipca w pobliżu wybrzeża, dostrzeżono dwa francuskie okręty: fregatę "La Doutelle" oraz okręt liniowy "L'Elizabeth" płynące w kierunku Walii i Szkocji. Wywiązała się zażarta walka – bitwa Liona z L'Elizabeth. Okręt brytyjski wyszedł z tego starcia bardzo mocno uszkodzony (m.in. stracił wszystkie maszty) i musiał zawrócić do portu w Plymouth.

Po remoncie, jednostka służyła dalej we flocie wojennej, biorąc m.in. udział w II bitwie u przylądka Finisterre w 1747. Ostatecznie, w 1765 "Liona" sprzedano za £850.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lavery Brian, The Ship of the Line – Volume 1: The development of the battlefleet 1650–1850, Annapolis 2003, s. 168 i 171;
  • Wojtczak Jarosław, Culloden Moor 1746, Warszawa 2012, s. 100.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]