Halesus (mitologia)
Halesus – postać z mitologii rzymskiej, eponim miasta Falerii i plemienia Falisków.
W zależności od wersji mitu był towarzyszem lub nieprawym synem Agamemnona, bądź też synem Neptuna[1]. Po zakończeniu wojny trojańskiej przybył do Italii, gdzie w południowej Etrurii założył miasto Falerii. Tradycja uważała go za protoplastę rodu królewskiego w Wejach[2].
Jako sprzymierzeniec Turnusa walczył przeciwko Eneaszowi po jego przybyciu do Italii[2]. Zginął z ręki Pallasa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 117. ISBN 978-83-04-04673-3.
- ↑ a b Andrzej M. Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 169. ISBN 83-207-1629-2.