Haplotilapiini
| „Haplotilapiini” | |
 Tilapia cabrae | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
„Haplotilapiini” |
„Haplotilapiini” – nieformalny klad wyodrębniony w wyniku badań molekularnych[1], obejmujący ryby z podrodziny Pseudocrenilabrinae w obrębie pielęgnicowatych (Cichlidae). Autorzy umieścili go wśród 4 pozostałych plemion Pseudocrenilabrinae i nadali mu nazwę „Haplotilapiini”, ale nie przedstawili diagnozy wymaganej dla nowo opisanego taksonu, wobec czego nazwa „Haplotilapiini” nie spełnia wymogów nazwy z grupy rodzinowej (o randze wyższej od rodzaju) i, zgodnie z ICZN, nie powinna być stosowana w nomenklaturze zoologicznej dopóki nie zostanie opublikowany jej opis formalny.
Prace Julii Schwarzer i współpracowników stanowią pierwsze potwierdzenie filogenetycznej hipotezy o szybkiej radiacji wschodnioafrykańskich pielęgnic[2] i dały podstawy do przeprowadzenia rewizji taksonomicznych w obrębie podrodziny Pseudocrenilabrinae, zwłaszcza w zakresie takich problematycznych taksonów, jak Heterochromis, Etia, czy Tilapia.
Klad obejmuje 4 linie rozwojowe pielęgnic afrykańskich, w języku angielskim nazywane haplotilapiines:
- klad bazalny z monotypowym rodzajem Etia, do którego zaliczana jest Etia nguti,
- 3 monofiletyczne grupy, siostrzane dla E. nguti, roboczo[3] nazwane przez autorów:
- „Oreochromini” – obejmuje pyszczaki z rodzajów Oreochromis, Sarotherodon, Iranocichla i Tristramella[1][4],
- „Boreotilapiini” – obejmuje tilapie z Afryki Zachodniej i Środkowej („Steatocranus” irvinei i większość Tilapia spp.),
- „Austrotilapiini” – obejmuje większość wschodnioafrykańskich gatunków z Wielkich Jezior Afrykańskich (Boulengerochromini, Hemibatini, Bathybatini, Trematocarini, Eretmodini, Lamprologini, Orthochromini, Ectodini, Cyprichromini, Perissodini, Limnochromini, Benthochromini, Cyphotilapiini i Haplochromini) oraz tilapie południowoafrykańskie (Chilochromis duponti, Tilapia sparrmanii, T. ruweti, T. baloni i T. guinasana, większość Steatocranus spp. i kilka gatunków o niejasnej filogenezie).
| „Haplotilapiini” |
| ||||||||||||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Schwarzer et al. The root of the East African cichlid radiations. „BMC Evolutionary Biology”. 9, s. 186, 2009. DOI: 10.1186/1471-2148-9-186. (ang.).
- ↑ H. H. Ng: Scientists discover origins of cichlid ancestors. [w:] Practical Fishkeeping [on-line]. [dostęp 2012-07-01]. (ang.).
- ↑ Zobacz komentarz na stronie 1 [w:] A. R. Dunz, U. K. Schliewen. Description of a new species of Tilapia Smith, 1840 (Teleostei: Cichlidae) from Ghana. „Zootaxa”. 2548, s. 1–21, 2010. (ang.). (abstrakt)
- ↑ V. Klett, A. Meyer. What, if Anything, is a Tilapia?—Mitochondrial ND2 Phylogeny of Tilapiines and the Evolution of Parental Care Systems in the African Cichlid Fishes. „Molecular Biology and Evolution”. 19 (6), s. 865–883, 2002. DOI: 10.1093/oxfordjournals.molbev.a004144. (ang.).