Henri Sanfourche
Henri Sanfourche urodzony w Sarlat-la-Canéda (Dordogne) 24 marca 1775 r. i zmarł w tym samym mieście 10 kwietnia 1841 r., był pułkownikiem Rewolucji i Cesarstwa.
W 1802 r. został podporucznikiem, a w 1805 r. porucznikiem w 54. pułku piechoty liniowej.
Brał udział w kampanii niemieckiej w (1805) z bitwą pod Ulm, głównym manewrem, który pozwolił na zdobycie armii austriackiej pod rozkazami generała Karla Macka von Leibericha i brał udział w bardzo słynnej bitwie pod Austerlitz, porucznik Henry Sanfourche, dowodzona przez generała dywizji Oliviera Macoux Rivaud de La Raffinière pod dowództwem marszałka Szwecji Karol XIV Jan lub Wielkiej Armii Napoleona I, zwyciężyła nad siłami Trzeciej Koalicji. Ta koalicja, która zjednoczyła cesarza austro-rosyjskiego Franciszek II Habsburg (cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego) i cesarza rosyjskiego Aleksander I Romanow.
Kapitan w 1807 r., z nominacją do dowództwa I Korpusu marszałka Jeana-Baptiste-Julesa Bernadotte'a, walczył pod Ostrołęką i w bitwie pod Frydlandem, przeciwko Rosjanom hrabiego Levina Augusta von Bennigsena i księcia Piotra Iwanowicza Bagrationa. wyróżnił się pod Passargą, gdzie na czele pięciu kawalerzystów 5. pułku łowców koni zdobył z oficerem oddział 20 żołnierzy rosyjskich, a sam otrzymał kulę w gardło. W 1829 roku został pułkownikiem 27 pułku piechoty liniowej. Komandor Legii Honorowej i Kawaler Orderu Saint-Louis. Do kampanii Napoleon Bonaparte w Hiszpanii dodaje 24 kampanie wojskowe z kampanii pruskiej i polskiej, w tym inwazję napoleońską na kampanię rosyjską i ostatnią kampanię francuską (1814), która jest ostatnią fazą szóstej koalicji. Spoczywa w pobliżu piramidy François Fournier-Sarlovèze w Sarlat[1][2][3][4].
