Henryk Brun

Henryk Brun
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1888 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1940 ; Palmiry
	Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1928; do 1930
Przynależność polityczna	BBWR
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Stanisław Brun (ur. 15 kwietnia 1888 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1940 w Palmirach) – polski przemysłowiec, poseł na Sejm RP z ramienia BBWR, Prezes Stowarzyszenia Kupców Polskich i Naczelnej Rady Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława Gustawa i Marii ze Speissów (1859-1937). Obie rodziny należały do burżuazji warszawskiej wyznania ewangelicko-augsburskiego (luterańskiego).

Jego pierwszą żoną była Zofia z d. Sznuk 1 voto Zarębska (1889-1935). Jego drugą żoną była Julia z d. Cerawska (1894-1973). Bywa często mylony ze swoim starszym bratem Stefanem Henrykiem (1880-1973).^[1]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Dreźnie. W 1920 jako ochotnik wstąpił do artylerii konnej i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był współwłaścicielem firmy „Krzysztof Brun i Syn” i Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Block i Brun”. Pełnił funkcję prezesa zarządu Fabryki Wyrobów Metalowych „Pelikan SA”. Równocześnie wchodził w skład zarządu fabryki „Wulkan SA”, Towarzystwa dla Handlu Rurami, był członkiem Rady Banku Polskiego. Od 1928 członek sekcji ds. gospodarczych i sekcji ds. samorządowych i administracyjnych Regionalnej Grupy BBWR w Warszawie. Będąc wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie zainicjował powstanie Instytutu Praktycznej Wiedzy Handlowej im. Senatora Stanisława Gustawa Bruna. W 1936 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Kupców Polskich w Warszawie i jednocześnie prezesa Rady Naczelnej Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego. Rok później został przewodniczącym Kongresu Kupiectwa Polskiego. W 1937 wszedł w skład prezydium Sektora Miejskiego OZN. We wrześniu 1939 został kierownikiem Wydziału Gospodarczego Komendy Głównej Straży Obywatelskiej.

Aresztowanie i śmierć[edytuj | edytuj kod]

Henryka Brun uwięziono 11 kwietnia 1940 ponieważ będąc reprezentantem polskich sfer gospodarczych odmówił podpisania zgody na „niewymuszone” opodatkowanie na rzecz hitlerowskich Niemiec i przekazania „darowizny” warszawskich ewangelików na budowę domu wypoczynkowego SS lub też na Niemiecki Czerwony Krzyż^[2]. Przebywał na Pawiaku^[3].

Zginął zamordowany przez Niemców podczas akcji eksterminacji polskiej inteligencji, tzw. Zbrodni w Palmirach^[4]. Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie przy ul. Młynarskiej (aleja 24, grób 5)^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)^[6]
Krzyż Walecznych (pośmiertnie)
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Katalog główny BS - Full View of Record [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-07] .
↑ Konstanty Turowski, W obronie czci, [w:] Tygodnik Powszechny, nr 42(135)/1947, s. 2.
↑ Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 347.
↑ Biogram
↑ śp. HENRYK STANISŁAW BRUN
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu organizacji życia kupiectwa”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w handlu”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dzwonkowski Włodzimierz, Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1927, Warszawa 1928.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Katalog główny BS - Full View of Record [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2021-09-07] .

[typo-2] Konstanty Turowski, W obronie czci, [w:] Tygodnik Powszechny, nr 42(135)/1947, s. 2.

[3] Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 347.

[4] Biogram

[5] śp. HENRYK STANISŁAW BRUN

[6] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu organizacji życia kupiectwa”.

[7] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w handlu”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]