Hieronim Gołyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hieronim Gołyński
Herb
Prawdzic
Data śmierci

1654

Hieronim Gołyński herbu Prawdzic (zm. 1654) – kasztelan warszawski w 1654 roku, starosta zakroczymski w 1636 roku, dworzanin pokojowy Jego Królewskiej Mości.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Adriana Andrzeja (1540-1638), kasztelana wyszogrodzkiego i Doroty Lubieńskiej. Brat Konstantego, dworzanina królewskiego i wojownika przeciw Moskwie.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Deputat na Trybunał Główny Koronny w latach 1636/1637 z województwa mazowieckiego. Był posłem na sejm 1639 i 1640 roku[1].

W 1641 roku zabezpieczył swej zonie Mariannie z Walewskich posag. Marianna Walewska była wdową po Aleksandrze Bykowskim. Otrzymał konsens na odstąpienie Suchodołu. Sprzedał Ruszkowo Pstrokońskiemu, zaś Tarchomin odstąpił swemu synowi Andrzejowi w 1651 roku. Pod koniec życia w 1654 roku mianowany kasztelanem warszawskim. Podpisał elekcję Jana II Kazimierza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Boniecki, „Herbarz Polski”, (tom VI, str. 224-227, Gołyńscy v. Golińscy herbu Prawdzic)
  • Hr. Seweryn Uruski, „Rodzina. Herbarz szlachty polskiej”, (tom 4 ,str. 257-259, Gołyńscy herbu Prawdzic)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Олексій Вінниченко, Депутати Коронного трибуналу 1632–1647 рр. // Вісник Львівського університету. Серія історична. Львів, 2009. Вип. 44, s. 298.