Seweryn Uruski
 Seweryn Uruski (około 1865 roku) | |
 Sas herb Uruskich | |
| hrabia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1817 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Kajetan Uruski |
| Matka |
Julia Wanda Potocka |
| Żona |
Hermancja Maria z Tyzenhauzów herbu Bawół |
| Dzieci |
Mateusz (1843-1857), Maria Wanda zam. Czetwertyńska, Seweryna Maria zam. Sapieha |
Seweryn Maciej Leon Uruski herbu Sas (ur. 1 czerwca 1817 w Biłce Szlacheckiej koło Lwowa – zm. 16 sierpnia 1890 w Pizie) – marszałek szlachty guberni warszawskiej, tajny radca i ochmistrz dworu cesarskiego, heraldyk, prezes Heroldii Królestwa Polskiego, autor 15-tomowego, nieukończonego Herbarza szlachty polskiej; hrabia od 1844.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Kajetana i Wandy Julianny Uruskiej-Caboga zd. Potockiej[1].
Ożeniony z Ermancją Hermancją Ermanią Tyzenhauz h. Bawół, z którą miał z nią 3 dzieci:
- Mateusz Rudolf Michał Uruski (ur. i zm. 1843),
- Maria Wanda Felicja Uruska (1853-1931)
- Seweryna Maria Uruska (1860-1931).
Najsłynniejsze jego dzieło to 15-tomowy Herbarz szlachty polskiej, przy czym tomy od I do XIV zostały opracowane przy współudziale Adama Amilkara Kosińskiego. Herbarz wydany został staraniem jego córek dopiero w latach 1904-1917. Zawiera nazwiska zaczynając się od liter A- do Rzy-.
Był właścicielem Pałacu Uruskich w Warszawie, miał też udział w nieudanej inicjatywie budowy targowiska Sewerynów na Dynasach.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem II-31)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Julia Wanda Potocka z Podhajec h. Pilawa (Srebrna) [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-10-29].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: SEWERYN URUSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-24].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rodzina. Herbarz szlachty polskiej Seweryna Uruskiego w zbiorach Wielkopolskiej Biblioteki Internetowej
- Publikacje Seweryna Uruskiego w bibliotece Polona